The King's Sonnet - Daniel Breaker

so sweet a kiss the golden sun gives not

to those fresh morning drops upon the rose

as thy eye-beams, when their fresh rays have smote

the night of dew that on my cheek down flows

nor sine the silver moon so bright!

through the transparent bosom of the deep

as doth thy face through tears if mine give light, thou shinest in every tear

that i do weep

no drop but as a coach, doth carry thee

so ridest thou triumphing in my woe do but behold the tears that swell in me

and they thy glory through my grief will show

but do not love thyself;

then thou will keep

my tears for glasses, and still make me weep

O queen of queens!

how far dost thou excel no thought can think,

nor tounge of mortal

zo'n zoete kus geeft de gouden zon niet

naar die frisse ochtenddruppels op de roos

als uw oogstralen, wanneer hun verse stralen hebben geslagen

de nacht van dauw die op mijn wang naar beneden stroomt

noch sine de zilveren maan zo helder!

door de transparante boezem van de diepte

zoals je gezicht door tranen heen doet als het mijne licht geeft, straal je in elke traan

dat ik huil

geen druppel, maar als een koets, zal u dragen

zo rijdt u triomferend in mijn wee, maar zie de tranen die in mij opzwellen

en zij zullen uw glorie tonen door mijn verdriet

maar houd niet van jezelf;

dan zul je houden

mijn tranen voor een bril, en maken me nog steeds aan het huilen

O koningin der koninginnen!

hoe ver blinkt u uit, geen gedachte kan denken,

noch de tong van een sterveling