The Reach - Dan Fogelberg

It’s Maine…

And it’s Autumn

The birches have just begun turning

It’s life and it’s dying

The lobstermen’s boats come returning

With the catch of the day in their holds

And the young boys cold and complaining

The fog meets the beaches and out on

The Reach it is raining --

It’s father and son

It’s the way it’s been done since the old days

It’s hauling by hand ten miles out

From the land where their chow waits

And the days are all lonely and long

And seas grow so stormy and strong but

The Reach will sing welcome as homeward

They hurry along

And the morning will blow away

As the waves crash and fall

And the Reach like a siren sings

As she beckons and calls

As the coastline recedes from view

And the seas swell and roll

I will take from the Reach

All that she has to teach

To the depths of my soul --

The wind brings a chill

There’s a frost on the sill in the morning

It creeps through the door

On the edge of the shore

Ice is forming

Soon the northers will bluster and blow

And the woods will be whitened

With snowfall

And the Reach will lie frozen

For the lost and unchosen to row --

And the morning will blow away

As the waves crash and fall

And the Reach like a siren sings

As she beckons and calls

As the coastline recedes from view

And the seas swell and roll

I will take from the Reach

All that she has to teach

To the depths of my soul --

Het is Maine...

En het is herfst

De berken zijn net begonnen met draaien

Het is leven en het gaat dood

De boten van de kreeften komen terug

Met de vangst van de dag in hun bezit

En de jonge jongens koud en klagend

De mist ontmoet de stranden en verder

Het bereik het regent --

Het is vader en zoon

Zo wordt het sinds vroeger gedaan

Hij wordt met de hand gesleept op tien mijl afstand

Van het land waar hun voer wacht

En de dagen zijn allemaal eenzaam en lang

En zeeën worden zo stormachtig en sterk, maar

The Reach zingt welkom als thuiskomst

Ze haasten zich

En de ochtend zal wegwaaien

Terwijl de golven breken en vallen

En het bereik zingt als een sirene

Terwijl ze wenkt en roept

Naarmate de kustlijn uit het zicht verdwijnt

En de zeeën zwellen en rollen

Ik neem van het Bereik

Alles wat ze moet leren

Tot in het diepst van mijn ziel --

De wind brengt een chill

Er ligt 's ochtends rijp op de vensterbank

Het kruipt door de deur

Aan de rand van de kust

Er wordt ijs gevormd

Binnenkort zullen de noorderlingen brullen en blazen

En het bos zal worden gewit

Met sneeuwval

En het bereik zal bevroren liggen

Voor de verloren en niet-uitverkorenen om te roeien --

En de ochtend zal wegwaaien

Terwijl de golven breken en vallen

En het bereik zingt als een sirene

Terwijl ze wenkt en roept

Naarmate de kustlijn uit het zicht verdwijnt

En de zeeën zwellen en rollen

Ik neem van het Bereik

Alles wat ze moet leren

Tot in het diepst van mijn ziel --