The Last Great Washington State - Damien Jurado

Never be sorry for the lack of response

Your hand on my arm before we were lost

The horizon just laughed to see us fall off

Your face in a jar I constantly dropped

You have him now but I’ll have you later

The phone is a gossip

The clock is a murderer

My time is her burden

Your voice is his slumber

How long have we been here?

I can’t quite remember my name

I had you pegged as one who would throw me

Away from your shoreline

Into the galaxy

Where moons are a fool

Stars climb eternity

Long after voids

And handwritten destiny

Long after voices return from the telephone

Cut off from color

And leave everyone you know

They’ll let you down

I’ll let you talk into the sky

That he keeps turning off like a light

Nooit spijt hebben van het uitblijven van een reactie

Je hand op mijn arm voordat we verdwaald waren

De horizon lachte gewoon om ons te zien vallen

Je gezicht in een pot die ik constant liet vallen

Je hebt hem nu, maar ik heb je later

De telefoon is een roddel

De klok is een moordenaar

Mijn tijd is haar last

Jouw stem is zijn slaap

Hoe lang zijn we hier al?

Ik kan mijn naam niet helemaal herinneren

Ik had je vastgepind als iemand die me zou gooien

Weg van je kustlijn

In de melkweg

Waar manen een dwaas zijn

Sterren beklimmen de eeuwigheid

Lang na leegtes

En handgeschreven lot

Lang nadat stemmen terugkomen van de telefoon

Afgesneden van kleur

En laat iedereen die je kent achter

Ze laten je in de steek

Ik laat je in de lucht praten

Dat hij steeds uitgaat als een licht