Orphans in the Key of E - Damien Jurado

Easy now, you’re dreaming of a ledge

Talk yourself down from every story

Call the game you’re losing again

And you show no signs of scoring

On the passenger side where my glasses were shattered

Losing myself at the end of your sentence

Call and pretend that your discounted man

Who cries on command, will soon pick up the phone

Go to him now while he’s not so distracted

By his own magic tricks, by the widows he’s husbanded

With the orphanage closed, it’s so hard to know

Which childhood dream he’s still planning on leaving

In the grocery story, where a man is an audience

Time is on sale and the band is no one you’ve heard of

And there is no applause, just the sound of alarms

The register yawns at the sound of you leaving

Makkelijk nu, je droomt van een richel

Praat jezelf uit elk verhaal

Roep het spel dat je aan het verliezen bent opnieuw op

En je vertoont geen tekenen van scoren

Aan de passagierskant waar mijn bril verbrijzeld was

Mezelf verliezen aan het einde van je zin

Bel en doe alsof je korting man

Wie op commando huilt, neemt straks de telefoon op

Ga nu naar hem toe nu hij niet zo wordt afgeleid

Door zijn eigen goocheltrucs, door de weduwen die hij heeft onderhouden

Nu het weeshuis gesloten is, is het zo moeilijk om te weten

Welke kinderdroom hij nog steeds van plan is te verlaten?

In het kruideniersverhaal, waar een man een publiek is

Tijd is te koop en de band is niemand waar je van hebt gehoord

En er is geen applaus, alleen het geluid van alarmen

De kassa gaapt als je weggaat