Helena - Damien Jurado

Hello from the room, where I’m selling my clothes

I’d steal light from the sun, and you’d still not approve

Pushing the ground so my feet finally moved

I was never as big as the world

I keep in touch with my man down the hall

Who’s been pining for days at the loss of his soul

He was caught up in the laughter of moons

We were never as big as the world

Stealing the coins from the pockets of fools

Exchanging of hands where the riddles are gold

Laughter, a currency we’ll never afford

You were never as big as you were told

Seeing yourself through the waves of farewell

Where once you were them but now cannot tell

Being unsure of who you are now

The world is a liar, the stars are a must

The world is a liar, the stars are a must

The world is a liar, the stars are a must

The world is a liar, the stars are for us

Hallo vanuit de kamer, waar ik mijn kleding verkoop

Ik zou het licht van de zon stelen, en jij zou het nog steeds niet goedkeuren

De grond duwen zodat mijn voeten eindelijk bewogen

Ik was nog nooit zo groot als de wereld

Ik houd contact met mijn man in de gang

Wie smacht al dagen naar het verlies van zijn ziel?

Hij was verstrikt in het gelach van de manen

We waren nog nooit zo groot als de wereld

De munten stelen uit de zakken van dwazen

Handen uitwisselen waar de raadsels van goud zijn

Gelach, een valuta die we ons nooit zullen veroorloven

Je was nooit zo groot als je werd verteld

Jezelf zien door de golven van afscheid

Waar je ooit was, maar nu niet kan vertellen

Niet zeker weten wie je nu bent

De wereld is een leugenaar, de sterren zijn een must

De wereld is een leugenaar, de sterren zijn een must

De wereld is een leugenaar, de sterren zijn een must

De wereld is een leugenaar, de sterren zijn voor ons