Маленький - Дайте танк (!)

Я снова маленький, солнце яркое,

Мама опять сильнее всех в мире,

Я снова боюсь собак и оставаться один в квартире,

А деревья такие большие,

Незнакомые плохие слова;

"Поиграем в прятки?"

Мне, как раньше, по пояс трава.

Это я не достаю до пола ногами или пол до моих ног не достаёт?

Те, кого я считал врагами,

Просто делают мёд, просто делают мёд...

Это я, только дети трясут головами - не узнали меня, говорят, что не смогут помочь;

Я стал сильнее, и теперь я не лягу к маме,

Но чудовища не пришли - я прождал их целую ночь.

Я ещё не разучился радоваться,

Рисую осколками кирпичей,

В резиновых сапогах не страшно мерить весной ногами ручей,

Красные яблоки падают вниз, когда ветер сильнее дует;

"Тише, меня зовут есть!"

Я не голоден, но никого не волнует.

Я не достаю до пола ногами или пол до моих ног не достаёт?

Те, кого я считал врагами,

Просто делают мёд, просто делают мёд...

Это я, только дети трясут головами - не узнали меня, говорят, что не смогут помочь;

Я стал сильнее, и теперь я не лягу к маме,

Но чудовища не пришли - я прождал их целую ночь.

Снова зима, меня везут на санках,

Снеговик до утра подождёт,

А дома тепло и пахнет ёлкой,

В клубок свернулся кот;

Вот моё отражение в шаре,

Гирлянда мигает цветными огнями,

Я сижу на скрипучем стуле и не достаю до пола ногами.

Я не достаю до пола ногами или пол до моих ног не достаёт?

Те, кого я считал врагами,

Просто делают мёд, просто делают мёд...

Это я, только дети трясут головами - не узнали меня, говорят, что не смогут помочь;

Я стал сильнее и теперь я не лягу к маме,

Но чудовища не пришли - я прождал их целую ночь.

Ik ben weer klein, de zon is helder,

Mam is weer de sterkste ter wereld,

Ik ben weer bang voor honden en alleen zijn in het appartement,

En de bomen zijn zo groot

Onbekende slechte woorden;

"Zullen we verstoppertje spelen?"

Ik, zoals eerder, taille-diep gras.

Bereik ik de vloer niet met mijn voeten, of komt de vloer niet bij mijn voeten?

Degenen die ik als vijanden beschouwde

Maak gewoon honing, maak gewoon honing...

Ik ben het, alleen de kinderen schudden hun hoofd - ze herkenden me niet, ze zeggen dat ze het niet kunnen helpen;

Ik ben sterker geworden, en nu ga ik niet bij mijn moeder liggen,

Maar de monsters kwamen niet - ik heb de hele nacht op ze gewacht.

Ik ben niet vergeten hoe ik gelukkig kan zijn

Ik teken met fragmenten van bakstenen,

In rubberen laarzen is het niet eng om in de lente de stroom met je voeten te meten,

Rode appels vallen naar beneden als het harder waait;

"Stil, mijn naam is eten!"

Ik heb geen honger, maar het boeit niemand.

Bereik ik de vloer niet met mijn voeten of komt de vloer niet bij mijn voeten?

Degenen die ik als vijanden beschouwde

Maak gewoon honing, maak gewoon honing...

Ik ben het, alleen de kinderen schudden hun hoofd - ze herkenden me niet, ze zeggen dat ze het niet kunnen helpen;

Ik ben sterker geworden, en nu ga ik niet bij mijn moeder liggen,

Maar de monsters kwamen niet - ik heb de hele nacht op ze gewacht.

Het is weer winter, ze nemen me mee op een slee

De sneeuwpop wacht tot de ochtend

En het huis is warm en ruikt naar een kerstboom,

De kat rolde zich op in een bal;

Hier is mijn weerspiegeling in de bal

De slinger flitst met gekleurde lichten,

Ik zit op een krakende stoel en kom niet met mijn voeten bij de grond.

Bereik ik de vloer niet met mijn voeten of komt de vloer niet bij mijn voeten?

Degenen die ik als vijanden beschouwde

Maak gewoon honing, maak gewoon honing...

Ik ben het, alleen de kinderen schudden hun hoofd - ze herkenden me niet, ze zeggen dat ze het niet kunnen helpen;

Ik ben sterker geworden en nu ga ik niet naar mijn moeder,

Maar de monsters kwamen niet - ik heb de hele nacht op ze gewacht.