S.F. Bar '63 - Dada

Long lean piece of ice

Thin and hard think what it will do

I will slice and I will pour it to you

Drip, drip, drip

Reflective properties, I see you

Then my mind stops and stutters, my mind stops

Please can I kiss your kneecaps?

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself

I look around and notice the dogs

The dogs in line to howl so loud, so long

For just one night

What the hell was your name?

I’m numb, dumbed down

On a leash that chokes so hard

My life fades to blue

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself out (over and over and)

(S.F. harp solo)

And the hand that holds my leash

Is so strong that it’s useless to struggle

Useless to catch the one breath that starts me down

To freedom

Unknown, to the bone

Without taste, past disgrace

White pasty face

Please don’t notice me my goddess

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself out (over and over and)

I’m a shadow crawling into the black

I’m a bug, sticky feet

I leave a trail

I am nothing, for no one, I’m useless

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself out (over and over)

The sun burns itself

Lang mager stuk ijs

Dun en hard nadenken wat het zal doen

Ik zal snijden en ik zal het aan jou schenken

Druppel, druppel, druppel

Reflecterende eigenschappen, ik zie je

Dan stopt mijn geest en stottert, mijn geest stopt

Mag ik je knieschijven kussen?

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon verbrandt zichzelf

Ik kijk om me heen en zie de honden

De honden in de rij om zo hard te huilen, zo lang

Voor maar één nacht

Hoe heette je in godsnaam?

Ik ben verdoofd, met stomheid geslagen

Aan de lijn die zo stikt

Mijn leven vervaagt naar blauw

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

(SF harp solo)

En de hand die mijn riem vasthoudt

Is zo sterk dat het nutteloos is om te strijden

Nutteloos om op adem te komen waar ik van schrik

Naar vrijheid

Onbekend, tot op het bot

Zonder smaak, voorbij schande

Wit pastei gezicht

Let alsjeblieft niet op mij, mijn godin

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

Ik ben een schaduw die in het zwart kruipt

Ik ben een kever, plakkerige voeten

Ik laat een spoor na

Ik ben niets, voor niemand ben ik nutteloos

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon brandt zichzelf uit (steeds opnieuw)

De zon verbrandt zichzelf