When Daylight Dies - Cryptic Wintermoon

Night is finally closing in, but I have no fear

In the hour when the night falls

Voices from the dark side are calling my name

Slowly fading to the world where I belong

Ebony rising, I close my eyes

Flashing pictures of an old remembrance passing by On obsidian wings I fly, leave the gates behind

Through the colonnades of eternity

This is the end for me, I’m dying

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

On black wings I fly, as I cross the dark sky

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

When daylight dies, eternally

As whispers surround me, see people I have known

Remember times I had forgotten long ago

Dark arms embrace my soul, emptiness fills my mind

As the pulse of life is slowly fading

Now a storm is rising

Then he appears

Cloaked in a robe of black

Waiting to guide my soul from here

Across the stream of life, to a kingdom beyond, back to the place of birth,

So this the end for me, I’m dying

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

On black wings I fly, as I cross the dark sky

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

When daylight dies, eternally

A world of silence, waits for me, the end in darkness, is my destiny

As my life passes, before my eyes, from my birth, to the time I die

From my cradle, to my grave, a little time, until the death embrace.

Now my memories fade away, the past forgotten, a new life waits for me.

Will I reincarnate, will I die forever, when I meet my fate, at the break of dawn.

Soon I will now, if there is endless darkness, or there is blazing light.

When daylight turns to night.

Eternal Silence

As my memories Fade to black

Rising darkness

And there is no turning back

De nacht komt eindelijk dichterbij, maar ik heb geen angst

In het uur dat de nacht valt

Stemmen van de duistere kant roepen mijn naam

Langzaam vervagend naar de wereld waar ik thuishoor

Ebony stijgende, ik sluit mijn ogen

Flitsende foto's van een oude herinnering die voorbij komt Op obsidiaanvleugels vlieg ik, laat de poorten achter

Door de zuilengalerijen van de eeuwigheid

Dit is het einde voor mij, ik ga dood

Dus ik sluit mijn ogen en ik zie de schaduwen opkomen

Op zwarte vleugels vlieg ik, terwijl ik de donkere lucht oversteek

Dus ik sluit mijn ogen en ik zie de schaduwen opkomen

Wanneer het daglicht sterft, voor altijd

Terwijl gefluister me omringt, zie mensen die ik ken

Herinner me tijden die ik lang geleden was vergeten

Donkere armen omarmen mijn ziel, leegte vult mijn geest

Terwijl de hartslag van het leven langzaam vervaagt

Nu steekt er een storm op

Dan verschijnt hij

Gehuld in een zwart gewaad

Wachtend om mijn ziel vanaf hier te leiden

Over de stroom van het leven, naar een koninkrijk daarbuiten, terug naar de plaats van geboorte,

Dus dit is het einde voor mij, ik ga dood

Dus ik sluit mijn ogen en ik zie de schaduwen opkomen

Op zwarte vleugels vlieg ik, terwijl ik de donkere lucht oversteek

Dus ik sluit mijn ogen en ik zie de schaduwen opkomen

Wanneer het daglicht sterft, voor altijd

Een wereld van stilte, wacht op mij, het einde in de duisternis, is mijn lot

Terwijl mijn leven voorbijgaat, voor mijn ogen, vanaf mijn geboorte tot het moment dat ik sterf

Van mijn wieg tot mijn graf, een beetje tijd, tot de dood omhelzing.

Nu mijn herinneringen vervagen, het verleden vergeten, wacht een nieuw leven op me.

Zal ik reïncarneren, zal ik voor altijd sterven, wanneer ik mijn lot ontmoet, bij het aanbreken van de dag.

Binnenkort zal ik dat nu doen, als er eindeloze duisternis is, of als er een laaiend licht is.

Wanneer het daglicht in nacht verandert.

Eeuwige stilte

Als mijn herinneringen vervagen naar zwart

Opkomende duisternis

En er is geen weg terug