You Can Never Leave - Crooked Fingers

Blue eyes of fire, sweet desire is bitter torture

You are no fathers daughter

No man has this much to offer

Skin dark as sin, soft and when

We took cover from the rain and the thunder

Under stained glass we did slumber

Till the sun came out to blind us

Till we could not see anything

So we knew at once

We were meant to be

And we heard the Gods all rise and say

The love we made is no lie

And the 30 years of hopes and fears

Breathing down my neck

Such a sad sad thing I set you free

'Cuz I can’t get you back

You are fire, you are water

When you dance, it is torture

Maybe some night, by the gray light

Of the dull moon, we can meet

Tangled, entwined, we have climbed

We have wrangled, shiny sequence

Sparked and spangled

Our hearts are cuffed and mangled

We spent the night

By the side of the water

Passed the breakers and the markers

We swam out into the darkness

Till we could not feel the bottom

Till we could not feel anything

And the shoreline slowly drifted out fo reach

As the moon shone down and the ocean heaved

And darkness gave to light

And with 30 years of hopes and fears

Breathing down my neck

Such a sad sad thing I set you free

'Cuz I can’t get you back

You are fire, you are water

When you dance, it is torture

Maybe some day on the bottom

Of the ocean we can meet

Though we know if we do, we can never leave

'Cuz the moment that we turn away

The Gods will say

The love we made was a lie

Blauwe ogen van vuur, zoet verlangen is bittere marteling

Je bent geen vaders dochter

Geen enkele man heeft zoveel te bieden

Huid donker als zonde, zacht en wanneer

We zochten dekking voor de regen en de donder

Onder glas in lood hebben we geslapen

Tot de zon opkwam om ons te verblinden

Tot we niets konden zien

Dus we wisten het meteen

We waren bedoeld om te zijn

En we hoorden de goden allemaal opstaan ​​en zeggen:

De liefde die we hebben gemaakt is geen leugen

En de 30 jaar van hoop en vrees

Ademend in mijn nek

Zo verdrietig, ik heb je vrijgelaten

Omdat ik je niet terug kan krijgen

Jij bent vuur, jij bent water

Als je danst, is het marteling

Misschien op een nacht, bij het grijze licht

Van de saaie maan kunnen we elkaar ontmoeten

Verstrikt, verstrengeld, we zijn beklommen

We hebben ruzie gemaakt, glanzende volgorde

Gevonken en bezaaid

Onze harten zijn geboeid en verminkt

We hebben de nacht doorgebracht

Aan de kant van het water

De brekers en de markeringen gepasseerd

We zwommen de duisternis in

Tot we de bodem niet meer konden voelen

Tot we niets meer konden voelen

En de kustlijn dreef langzaam buiten bereik

Terwijl de maan scheen en de oceaan deinde

En duisternis gaf aan licht

En met 30 jaar hoop en vrees

Ademend in mijn nek

Zo verdrietig, ik heb je vrijgelaten

Omdat ik je niet terug kan krijgen

Jij bent vuur, jij bent water

Als je danst, is het marteling

Misschien op een dag op de bodem

Van de oceaan die we kunnen ontmoeten

Hoewel we weten dat als we dat doen, we nooit weg kunnen gaan

Want op het moment dat we ons afwenden

De goden zullen zeggen:

De liefde die we maakten was een leugen