Ethereal - Countless Skies

Waves crash against the strand

Her faint voice calls

From beneath the depths below

Far in to the distance

Lights beam out across

The vast abyss

Lost

I fear that I will never find the strength again

I feel that I have suffered far too long, I’ve given all I can

I was told that there was something more

But now I’m filled with doubt, drifting from the shore

Cold and still I gaze

Up far above

Where all I know is gone

Senses fade as time stops

I give up I

Can’t hold on forever

Spiralling, dragging deeper down

Into the undertow

Crushed by its cold embrace

In numbing silence, I drift away

Tenacious and Majestic

Infinite and Absolute

Enduring and Composing

Constant and Unrelenting

Stubborn and Obstinate

Beckoning and Beguiling

As the storm subsides

I feel the sun

It seems so far away

I strain to stay awake

As consciousness

Fades I know my time has come

Golven slaan tegen het strand

Haar zwakke stem roept

Van onder de diepten hieronder

Ver in de verte

Lichten stralen overdwars uit

de enorme afgrond

Kwijt

Ik vrees dat ik nooit meer de kracht zal vinden

Ik heb het gevoel dat ik veel te lang heb geleden, ik heb alles gegeven wat ik kan

Ik kreeg te horen dat er iets meer was

Maar nu ben ik vervuld van twijfel, drijvend van de kust

Koud en nog steeds kijk ik

Tot ver boven

Waar alles wat ik weet is verdwenen

Zintuigen vervagen als de tijd stopt

ik geef het op

Kan het niet voor altijd volhouden

Spiraalsgewijs, dieper naar beneden slepend

In de onderstroom

Verpletterd door zijn koude omhelzing

In verdovende stilte drijf ik weg

Vasthoudend en majestueus

Oneindig en absoluut

Volhouden en componeren

Constant en onverbiddelijk

Koppig en koppig

Wenken en bedriegen

Als de storm gaat liggen

Ik voel de zon

Het lijkt zo ver weg

Ik span me in om wakker te blijven

Als bewustzijn

Vervaagt Ik weet dat mijn tijd is gekomen