Die Rose - Corvus Corax, Maxi Kerber

Lasst uns leben, wie es uns gefällt

Denn die Zeit, vergeht — niemand, der sie hält

Lasst uns leben, als sei’s das letzte Mal

Wenn der Todt erst naht, bleibt uns keine Wahl

Eine Blume, eine Rose — ihre Anmut ach so schön

Ihre Blüte, ihre Blätter — sich zur Sonne drehn

Alle kommen, um zu staunen — solch ein wunder anzusehn

Dieses strahlen, dieser Zauber — wird wohl nie vergehn

Eine Blume, eine Rose — ihre Anmut war so schön

Ihre Blüte, ihre Blätter — nun im Sturm verwehn

Alle kommen, um zu staunen — alle nur noch weitergehn

Dieses strahlen, dieser Zauber — ist nicht mehr zu sehn

Lasst uns leben, wie es uns gefällt

Denn die Zeit, vergeht — niemand, der sie hält

Lasst uns leben, als sei’s das letzte mal

Wenn der Todt erst naht, bleibt uns keine Wahl

Nichts ist ewig, alles kommt und geht

Sandkorn der wüste, das der Wind verweht

Lass uns Genießen bis das Ende droht

«Ich hab gelebet» sagen wir der Todt

Laten we leven zoals we willen

Want de tijd vliegt - niemand om het te houden

Laten we leven alsof het de laatste keer is

Als de dood komt, hebben we geen keus

Een bloem, een roos - haar genade oh zo mooi

Haar bloem, haar bladeren - draai naar de zon

Allemaal komen ze versteld staan ​​- zo'n wonder!

Deze uitstraling, deze magie - zal waarschijnlijk nooit verdwijnen

Een bloem, een roos - haar gratie was zo mooi

Hun bloesem, hun bladeren - nu weggeblazen in de storm

Iedereen staat versteld - iedereen gaat gewoon door

Deze uitstraling, deze magie - kan niet langer worden gezien

Laten we leven zoals we willen

Want de tijd vliegt - niemand om het te houden

Laten we leven alsof het de laatste keer is

Als de dood komt, hebben we geen keus

Niets is eeuwig, alles komt en gaat

Zandkorrel in de woestijn, weggeblazen door de wind

Laten we genieten tot het einde dreigt

"Ik heb geleefd", zeggen we tegen Todt