The New Arrival - Convulse

The path is cold and dark, no stars in the sky.

Leafless trees, scratch the new arrival, touching with cold hands

the foreigner.

Who searches for his place.

Spirits of lonely ones, hail the wonderer,

And lapse back to quietness, to sow the seeds from which we are fed.

It has become time to, leave the paralyzed seas.

And open the gate, of the new beginning.

March this way with your heart, close your eyes from the past.

Don’t fall from this path.

'Cos then the morning never comes again.

Het pad is koud en donker, geen sterren aan de hemel.

Bladloze bomen, krab de nieuwe aankomst, aanraken met koude handen

de vreemdeling.

Die zijn plaats zoekt.

Geesten van eenzamen, gegroet de wonderer,

En terugvallen in stilte, om de zaden te zaaien waarmee we worden gevoed.

Het is tijd geworden om de verlamde zeeën te verlaten.

En open de poort, van het nieuwe begin.

Marcheer zo met je hart, sluit je ogen voor het verleden.

Val niet van dit pad.

Want dan komt de ochtend nooit meer.