We Arm Ourselves - Continuance

We call to broken spirits and to open minds to voices who refuse to be silenced

The hope of life on our tongues as we search for a better way

Rummaging through the wilderness and the waste of our dying days

Little is found here worthy of remembrance

No glory in the scarred hands and aching backs with which we persist

Bound now together straining eyes for signs of shelter from this raging culture

Relentless overfed unconcerned

From atop the mountains thick clouds of smog descend choking out what promises

the least of us had left

With the broken in the streets we arm ourselves we wont stand alone in this life

Where serpents and angels alike will strike your heel

Lay down your shackle and chains before the iron teeth.

By their refuse we

resist.

We roepen op tot gebroken geesten en om de geest te openen voor stemmen die weigeren het zwijgen op te leggen

De hoop op leven op onze tong terwijl we zoeken naar een betere manier

Snuffelen door de wildernis en de verspilling van onze laatste dagen

Er is hier weinig te vinden dat gedenkwaardig is

Geen glorie in de gehavende handen en pijnlijke rug waarmee we volharden

Verbonden nu samen gespannen ogen voor tekenen van beschutting tegen deze razende cultuur

Meedogenloos overvoed onbezorgd

Van boven op de bergen dalen dikke wolken smog neer en verstikken wat belooft

de minste van ons had nog over

Met de gebrokenen op straat bewapenen we ons, we zullen niet alleen staan ​​in dit leven

Waar slangen en engelen je hiel zullen raken

Leg je boeien en kettingen neer voor de ijzeren tanden.

Door hun weigering

weerstand bieden.