No Compass - Continuance

Our charted course is lost the stars are veiled but you are leading us onward

Blindly fullspeed in to the fog ahead

The darkness grows as the night consumes the dawn.

Your promises split over the

rocks

With calloused hands we grip what weapons we have found

Kept from your eyes and your mind by your arrogance all of this time

While we’ve learned to steady our sights

We have seen of your last best hope the trail of decline

We have heard of your good news but what of the poor we continue to oppress

What love what grace is this that takes but never gives

What shame what rage is this that builds within the chests of those who have

been held down

The beating of our hearts is felt throughout the earth those who can see then

believe

For with each breath and beat regardless of intention propelling recklessly

toward the end in sight

We must take what time we have finding small ways to perpetuate changing waves

With one resounding voice we speak of the aching in our bones

This violent sea is not the home we know

It falls to us who’s steady hands will guide us on

Onze uitgestippelde koers is verloren, de sterren zijn gesluierd, maar u leidt ons verder

Blindelings op volle snelheid de mist tegemoet

De duisternis groeit naarmate de nacht de dageraad verteert.

Uw beloften verdeeld over de

rotsen

Met eeltige handen grijpen we welke wapens we hebben gevonden

Al die tijd uit je ogen en gedachten gehouden door je arrogantie

Terwijl we hebben geleerd om ons vizier vast te houden

We hebben van je laatste beste hoop het spoor van verval gezien!

We hebben gehoord van uw goede nieuws, maar hoe zit het met de armen die we blijven onderdrukken?

Wat een liefde, wat een genade is dit die neemt maar nooit geeft

Wat een schande, wat een woede is dit dat zich opbouwt in de kisten van degenen die hebben?

ingedrukt gehouden

Het kloppen van ons hart wordt over de hele aarde gevoeld, degenen die dan kunnen zien

geloven

Want met elke ademhaling en slag, ongeacht de intentie, roekeloos voortbewegen

tegen het einde in zicht

We moeten de tijd nemen die we hebben om kleine manieren te vinden om veranderende golven in stand te houden

Met één klinkende stem spreken we over de pijn in onze botten

Deze gewelddadige zee is niet het huis dat we kennen

Het is aan ons, wiens vaste handen ons zullen leiden