In the Whisper, In the Gale - Comrades

Years are slipping by,

And still no sign of dawn.

We’ve sailed in constant twilight,

Forgetting moon and sun.

Broken teeth,

Haunted hearts

And weary feet,

Buried us in the deep.

I can see it all.

When I’m sinking.

Over all the seas, past the stars in the sky,

We won’t need our ships to reach glory so bright.

After all is said, after all is done,

We won’t need our ships, our bones, or our blood in Your glory.

Where shadows will no longer be

branded on the hearts of

those who dared to persevere

through death’s deepest dark.

All my pretense falls onto the floor

When Your voice comes like a wind in the door:

«Be set free.»

Jaren glippen voorbij,

En nog steeds geen teken van de dageraad.

We hebben in constante schemering gevaren,

Maan en zon vergeten.

gebroken tanden,

achtervolgde harten

En vermoeide voeten,

Begroef ons in de diepte.

Ik kan het allemaal zien.

Als ik aan het zinken ben.

Over alle zeeën, langs de sterren aan de hemel,

We hebben onze schepen niet nodig om zo stralende glorie te bereiken.

Na alles is gezegd, tenslotte is gedaan,

We hebben onze schepen, onze botten of ons bloed niet nodig in Uw glorie.

Waar schaduwen niet langer zullen zijn

gebrandmerkt op de harten van

degenen die durfden te volharden

door het diepste duister van de dood.

Al mijn schijn valt op de grond

Wanneer Uw stem als een wind door de deur komt:

«Wees vrij.»