Farewell - Comrades

Silence is welcome in this dreary swell of life.

Ribcage horrors and blood-borne strife.

Safety is a dream I had, kindness is a knife.

Waking with hollowed heart, this isn’t home to me.

Sleeping with eyes open, this isn’t home to me.

Dreaming of somewhere far, this isn’t home to me.

This shadow is haunting all my days,

an apparition watching me always.

And through the doors that once protected us.

It comes and goes.

A Voice in the dark speaks louder than words that the dead cannot sing where

they sleep.

«Come back to me now, bring nothing at all,

For the dead cannot sing where they sleep.»

The chemicals that spark in my heart will fade,

for the dead cannot sing where they sleep.

«Come back to me now, bring nothing at all,

For the dead cannout sing where they sleep.»

Stilte is welkom in deze sombere deining van het leven.

Ribbenkastgruwelen en bloedige strijd.

Veiligheid is een droom die ik had, vriendelijkheid is een mes.

Wakker worden met een uitgehold hart, dit is niet mijn thuis.

Met open ogen slapen, dit is niet mijn thuis.

Dromend van ergens ver weg, dit is niet mijn thuis.

Deze schaduw spookt al mijn dagen rond,

een verschijning die me altijd in de gaten houdt.

En door de deuren die ons ooit beschermden.

Het komt en gaat.

Een stem in het donker spreekt luider dan woorden die de doden niet kunnen zingen waar

ze slapen.

«Kom nu terug naar mij, breng helemaal niets,

Want de doden kunnen niet zingen waar ze slapen.»

De chemicaliën die vonken in mijn hart zullen vervagen,

want de doden kunnen niet zingen waar ze slapen.

«Kom nu terug naar mij, breng helemaal niets,

Want de doden kunnen zingen waar ze slapen.»