Fortunate Son - Communist Daughter

Do you remember the aeroplane

Circled overhead like all the vultures did?

When we were younger

Our bodies shook when we were under

The family tree

And do you remember when the news came

And all the looks that stayed the same

And the box of letters with broken hinges

Dirty medals, and bent syringes

And everything?

The martyr’s life is not the life you chose

Fortunate son, you have only one choice

Heart betrayed by the voices of the past

Forget but don’t forgive yourself

'Cause you will never be resolved

With the passing of the fall

Snow will cover all the family fields

But gravestones, they remain

(Gravestones, they remain.)

Do you remember when you had no voice?

Your mother loved you with no more choice

'Cause you couldn’t laugh, you couldn’t cry

You couldn’t love, you couldn’t die

For the God above

And do you recall the summer dance

When all those girls would hold your hand?

And the bomber jacket you couldn’t wear?

Your brother left you with little care

For anyone

The martyr’s life is not the life he chose

Fortunate son, trade your house for a gun

But the house holds the life your brother lost

Forget but don’t forgive yourself

'Cause you will never be resolved

With the passing of the fall

Snow will cover all the family fields

But gravestones, they remain

(Gravestones, they remain.)

And that’s were your brother was laid

A hero, in the family grave

Your only burden is your shame

But know your sacrifice gave your son

The honor of a family name

Herinner je je het vliegtuig nog?

Omcirkeld boven je hoofd zoals alle gieren?

Toen we jonger waren

Onze lichamen trilden toen we ondergingen

De stamboom

En weet je nog wanneer het nieuws kwam?

En alle looks die hetzelfde zijn gebleven

En de brievenbus met gebroken scharnieren

Vuile medailles en verbogen spuiten

En alles?

Het leven van de martelaar is niet het leven dat je hebt gekozen

Gelukkige zoon, je hebt maar één keuze

Hart verraden door de stemmen uit het verleden

Vergeet maar vergeef jezelf niet

Omdat je nooit zult worden opgelost

Met het verstrijken van de herfst

Sneeuw zal alle familievelden bedekken

Maar grafstenen, ze blijven

(Grafstenen, ze blijven.)

Weet je nog dat je geen stem had?

Je moeder hield van je zonder meer keus

Want je kon niet lachen, je kon niet huilen

Je kon niet liefhebben, je kon niet sterven

Voor de God hierboven

En herinner je je de zomerdans?

Wanneer al die meisjes je hand zouden vasthouden?

En het bomberjack dat je niet kon dragen?

Je broer heeft je met weinig zorg achtergelaten

Voor iedereen

Het leven van de martelaar is niet het leven dat hij koos

Gelukkige zoon, ruil je huis voor een pistool

Maar het huis bevat het leven dat je broer verloor

Vergeet maar vergeef jezelf niet

Omdat je nooit zult worden opgelost

Met het verstrijken van de herfst

Sneeuw zal alle familievelden bedekken

Maar grafstenen, ze blijven

(Grafstenen, ze blijven.)

En dat is waar je broer werd gelegd

Een held, in het familiegraf

Je enige last is je schaamte

Maar weet dat je offer je zoon gaf

De eer van een familienaam