'Sad Love' and Other Short Stories - Comet Gain

The memory it hits you

The loss of him still hurts you

He’s forgotten all about you

Your address has got a line through

A postcard, photos, left behind clothes

That stay with you wherever you go

A few years on from that scene

She looks like her, she must be

He felt a sweet reaction

A taste of honey for all that could be

Gingham, Paisley, all that she wore

She still haunts like she did before

Sad love

The unspoken, heartbroken gift tokens

You’re still hoping there’s still a place where you belong

What’s the saddest love of all?

The one you never had or can’t recall

The one that you made up

Or the one one that gives you nothing at all

All your weak ghosts are tired your name

But you can hide the flames and the rain

The tear stained, migrained, sweet, sweet pain

You’re praying you both feel the same

Feel the same when you’re away

When you break up, but you don’t wanna

And when you see him, would still remember?

The rainbow in the gutter?

The blood upon the butter?

When he split town without you?

When you took his good pajamas?

Home is with a hammer

And you’ll hide it well forever

She lives in a time of her own

She lives in the things that you owned

She lives in a dream you’re still in

She lives with something

Het geheugen dat het je raakt

Het verlies van hem doet je nog steeds pijn

Hij is je helemaal vergeten

Uw adres heeft een regel door

Een ansichtkaart, foto's, achtergelaten kleding

Die bij je blijven waar je ook gaat

Een paar jaar later vanaf die scène

Ze lijkt op haar, dat moet ze zijn

Hij voelde een lieve reactie

Een smaak van honing voor alles wat zou kunnen zijn

Gingham, Paisley, alles wat ze droeg

Ze spookt nog steeds zoals vroeger

Verdrietige liefde

De onuitgesproken, diepbedroefde cadeaubonnen

Je hoopt nog steeds dat er nog een plek is waar je thuishoort

Wat is de meest trieste liefde van allemaal?

Degene die je nooit hebt gehad of die je je niet kunt herinneren

Degene die je verzonnen hebt

Of degene die je helemaal niets geeft

Al je zwakke geesten zijn je naam moe

Maar je kunt de vlammen en de regen verbergen

De traan bevlekte, migrained, zoete, zoete pijn

Je bidt dat jullie allebei hetzelfde voelen

Voel hetzelfde als je weg bent

Wanneer je uit elkaar gaat, maar je wilt niet

En als je hem ziet, zou je het je dan nog herinneren?

De regenboog in de goot?

Het bloed op de boter?

Toen hij de stad splitste zonder jou?

Toen je zijn goede pyjama aannam?

Thuis is met een hamer

En je zult het goed voor altijd verbergen

Ze leeft in haar eigen tijd

Ze leeft in de dingen die jij bezat

Ze leeft in een droom waarin jij nog steeds bent

Ze leeft met iets