Storyteller - Comadre

The cities, the rain, the heat, the lights.

He would tell if there were something to tell,

but there is nothing to tell.

They want the exciting stories from the front but there is nothing to tell.

Nebulous memories of absurd and macabre.

The cities, the rain, the heat, the lights.

He would tell if there were something to tell but the milieux of moments is

tough to sift through.

The thick brush is hardly the instrument of finely painted recollections.

Conceptual ramblings, monochromatic, vague.

Jackson Pollock’s personally drawn Rorschach test — lesser artst have gotten

away with worse.

With time and practice, the strokes will become refined and the subjects

discernable: the borders, the local cuisine, the people, how her hair fell,

just how many beers.

Sat in a static studio apartment, one takes on no dimension or definition

without his presence, he will fill the blank walls with these vissages.

He will paint the walls."

De steden, de regen, de hitte, de lichten.

Hij zou vertellen of er iets te vertellen was,

maar er is niets te vertellen.

Ze willen de spannende verhalen van voren, maar er is niets te vertellen.

Vage herinneringen aan absurd en macaber.

De steden, de regen, de hitte, de lichten.

Hij zou vertellen of er iets te vertellen was, maar de omgeving van momenten is:

moeilijk te doorzoeken.

De dikke borstel is nauwelijks het instrument van fijn geschilderde herinneringen.

Conceptuele omzwervingen, monochromatisch, vaag.

Jackson Pollock's persoonlijk getrokken Rorschach-test — mindere kunsten hebben gekregen

weg met erger.

Met de tijd en oefening zullen de slagen verfijnd worden en de onderwerpen

waarneembaar: de grenzen, de lokale keuken, de mensen, hoe haar haar viel,

hoeveel bieren.

Zat in een statisch studio-appartement, men neemt geen dimensie of definitie aan

zonder zijn aanwezigheid zal hij de blinde muren vullen met deze gezichten.

Hij zal de muren schilderen."