Within the Timeless Black - Cloak

The storm of chaos riding near, upon the winds of woe

For its desires dark and vast, and its reaping ever slow

And in its touch you feel the yearning sense to return to a time when all was

nothing, and nothing was all

As the cold winds blow, my spirit sways

This shell of flesh that conceals, must burn within the black

As the earth becomes a charnel house, the final flood shall commence

Into the lake of fire, open now the gate

Welcome now the death of time, this end was made for you

And in the trail of ash you find the burning pain of truth

Now taste the grit and suffocate on remains nevermore

By the hand of Samael we fall into the great unknown

I’ve walked upon the path to nowhere, only now to return

I bowed to none and spit on thee, God of light and restraint

Your walls of gold have turned to sand, filling the black desert’s land

And in the dust of a dying world, I shall build my throne

Venture to the depths, the call of the untamed

The passage of the end calls my name

De storm van chaos die naderbij komt, op de winden van wee

Voor zijn verlangens donker en uitgestrekt, en het oogsten altijd langzaam

En in zijn aanraking voel je het verlangen om terug te keren naar een tijd waarin alles was

niets, en niets was alles

Terwijl de koude wind waait, zwaait mijn geest

Deze schil van vlees die zich verbergt, moet in het zwart branden

Als de aarde een knekelhuis wordt, zal de laatste vloed beginnen

In de poel van vuur, open nu de poort!

Welkom nu de dood van de tijd, dit einde is voor jou gemaakt

En in het spoor van as vind je de brandende pijn van de waarheid

Proef nu het gruis en stik op blijft nooit meer

Door de hand van Samael vallen we in het grote onbekende

Ik heb het pad naar nergens bewandeld, alleen nu om terug te keren

Ik boog voor niemand en spuugde op u, God van licht en terughoudendheid

Je gouden muren zijn veranderd in zand en vullen het land van de zwarte woestijn

En in het stof van een stervende wereld zal ik mijn troon bouwen

Ga de diepte in, de roep van de ongetemde

De passage van het einde roept mijn naam