Mouth of Madness - Circus Maximus

Desolate man, parted from the world

«Nobody sees me, and I’m not even a nobody…»

But in his mind, in his thoughts, he is sure

That this is not how he is meant to be He wanders the streets, with a near empty bottle of wind in his hand

He is cold from the rain and wind

The last red sip keeps him warm

«I am on my own, with no direction of home…

A complete unknown…»

That very night he had an eerie dream,

That would tell that things are not what it seems

Death has reared himself a throne

In a strange city lying alone

Far down within the dim West

Where the good and the bad and the worst and the best

Had they gone to their eternal rest?

He awakes in awe, as a man in front of him

The man explains of why and when

The new order of ages will rise again

Ultimate sacrifice demands great pain

No longer all alone, yet gone from the real world

«Mere puppets are they!

As they will obey us they know, the 6, the invincible

woe!

We consist of the most influential souls of this world, soon our order starts

its dwell

To infiltrate into life, and let mankind through Hell!»

Liberate tu te me ex inferis

Behind the curtains laid an all too dark secret

The highly evolved, ascended masters controlled the destiny of mortal man

Advanced technology ploughed their path

Intelligent entities who only knew wrath

A stab in the back, a Judas kiss

In ignorance they obey

Marching unnoticed into land and nation

Without a moment’s hesitation

A shattering assault was drawing nearer

Yet the final result was not here

One last dance all too unethical and wild

«Shed the blood of an innocent child»

For him this would be too big a burden

He resists, and refuse

In denial, he awakes…

Wait, something isn’t right

A familiar face appears

In the distance, a white padden room

And needles in his flesh

«This can’t be!

Where have I been?»

«I'm not alone!»

«You've been here all along

Glad you’ve come around

Thought we had lost you there for a moment

Welcome back!»

Ultimate sacrifice demands great pain

No longer all alone yet gone from the real world

Something wasn’t right, nothing we could do

«Still I’m gone from the real world»

Desolate man, gescheiden van de wereld

«Niemand ziet me, en ik ben niet eens een niemand...»

Maar in zijn gedachten, in zijn gedachten, weet hij zeker dat

Dat dit niet is hoe hij bedoeld is Hij dwaalt door de straten, met een bijna lege fles wind in zijn hand

Hij heeft het koud van de regen en wind

De laatste rode slok houdt hem warm

«Ik ben alleen, zonder richting van huis...

Een volledig onbekende…»

Diezelfde nacht had hij een enge droom,

Dat zou vertellen dat de dingen niet zijn wat het lijkt

De dood heeft een troon voor zichzelf opgericht

In een vreemde stad die alleen ligt

Ver beneden in het schemerige Westen

Waar het goede en het slechte en het slechtste en het beste

Waren ze naar hun eeuwige rust gegaan?

Hij wordt wakker in ontzag, als een man voor hem

De man legt uit waarom en wanneer

De nieuwe volgorde van leeftijden zal weer stijgen

Ultieme opoffering eist veel pijn

Niet langer helemaal alleen, maar weg uit de echte wereld

«Het zijn maar marionetten!

Omdat ze ons zullen gehoorzamen, weten ze, de 6, de onoverwinnelijke

wee!

We bestaan ​​uit de meest invloedrijke zielen van deze wereld, binnenkort begint onze bestelling

zijn woonplaats

Om in het leven te infiltreren en de mensheid door de hel te laten gaan!»

Bevrijd tu te me ex inferis

Achter de gordijnen lag een al te donker geheim

De hoogontwikkelde, geascendeerde meesters beheersten het lot van de sterfelijke mens

Geavanceerde technologie baande hun pad

Intelligente entiteiten die alleen toorn kenden

Een steek in de rug, een kus van Judas

In onwetendheid gehoorzamen ze

Onopgemerkt marcheren in land en natie

Zonder een moment van aarzeling

Een verpletterende aanval kwam dichterbij

Toch was het eindresultaat er niet

Nog een laatste dans maar al te onethisch en wild

"Vergiet het bloed van een onschuldig kind"

Voor hem zou dit een te grote last zijn

Hij verzet zich en weigert

In ontkenning wordt hij wakker...

Wacht, er klopt iets niet

Er verschijnt een bekend gezicht

In de verte een witte paddenkamer

En naalden in zijn vlees

«Dit kan niet!

Waar ben ik geweest?»

"Ik ben niet alleen!"

«Je bent hier altijd al geweest

Blij dat je langs bent gekomen

Dacht dat we je daar even kwijt waren

Welkom terug!"

Ultieme opoffering eist veel pijn

Niet langer helemaal alleen, maar toch weg uit de echte wereld

Er klopte iets niet, we konden niets doen

"Toch ben ik weg uit de echte wereld"