От окраинной заставы - Чёрный Лукич

От окраины заставы до ближайшего села

Ты меня не проводила, ты меня не довела.

Я едва не заблудился, я едва нашёл тропу,

Снегопадами умылся и об сохнул на ветру.

Без привычки к холодам… хлеб, намокшая крупа…

Я мотаюсь по дворам в ожидании тепла.

Где-то сумрачный хозяин, где-то добрая вдова,

От калитки до калитки, до окраины села.

И опять поля да вьюги, и опять колючий снег,

Где вы братья, где вы други, где ты радостный рассвет?

Без привычки к холодам… хлеб, намокшая крупа…

Я мотаюсь по дворам в ожидании тепла.

Van de rand van de buitenpost tot het dichtstbijzijnde dorp

Je hebt me niet meegenomen, je hebt me niet meegenomen.

Ik was bijna verdwaald, ik vond amper het pad,

Hij waste zich met sneeuwval en droogde zich af in de wind.

Zonder de gewoonte van koud weer... brood, geweekte ontbijtgranen...

Ik ren door de tuinen, wachtend op de hitte.

Ergens een sombere meester, ergens een vriendelijke weduwe,

Van poort tot poort, tot aan de rand van het dorp.

En opnieuw velden en sneeuwstormen, en opnieuw stekelige sneeuw,

Waar zijn jullie broeders, waar zijn jullie vrienden, waar zijn jullie vreugdevolle dageraad?

Zonder de gewoonte van koud weer... brood, geweekte ontbijtgranen...

Ik ren door de tuinen, wachtend op de hitte.