Дом на дюнах - Чёрный Лукич

Очень хочется песню про дом пропеть,

Что стоит одиноко среди песков.

Не живет в нем никто ни совсем, ни на треть.

Не подаст вам воды и не даст поесть

Как песчинка в песках, как ребенок в толпе

Потерялся и «Мама», — кричит, кричит.

Одинокому сердцу одиноко везде.

Старый дом почти всеми давно забыт.

Я хочу в нем жить.

Я хочу в нем спать.

Я хочу слышать ветер в его окно.

Я хочу мерзнуть в нем дождевым октябрем,

Но дорогу к нему не найдет никто.

Ik wil heel graag een liedje zingen over het huis,

Dat staat alleen tussen het zand.

Er woont helemaal niemand, zelfs geen derde.

Geeft je geen water en laat je niet eten

Als een zandkorrel in het zand, als een kind in een menigte

Verloren en "Mam", - schreeuwen, schreeuwen.

Een eenzaam hart is overal eenzaam.

Het oude huis is al lang door bijna iedereen vergeten.

Ik wil erin wonen.

Ik wil erin slapen.

Ik wil de wind door zijn raam horen.

Ik wil erin bevriezen op een regenachtige oktober,

Maar niemand zal de weg ernaartoe vinden.