Towards Dead End - Children Of Bodom

No flickering light at the end of the path

Confront repressions of the past

Fear… Prevail… Insanity… Obey!

Draw back in silence to dwell in anxiety

No matter where I am, I’m alone

My dreams are shattered

into thousand running tears

The tears keep dripping down, down,

deep, down from my veins

I’m walking towards dead end I’m walking all alone

Two steps behind insanity

There’s no starlight guiding my way throught this downward death row

Soon will be the time I have to go…

Little by little the end is drawing near

Another night and so little blood to spare

(Ya can hurt me… but ya can’t possess me 'Y know…)

Kill me, hurt me, fuck me, rape me, you won’t have me!

Draw back in silence to dwell in anxiety,

No matter where I am, I’m alone.

I’m crying outloud

the tears of blood I bleed, so fuck the world,

I’ll go now, I don’t care.

(Who cares?)

I’m walking towards dead end, and I’m walking all alone

Two steps ago I past insanity

There’s no starlight guiding my way out this downward death row

So now is the time I have to go

Geen flikkerend licht aan het einde van het pad

Ga de confrontatie aan met repressie uit het verleden

Angst... Zegevieren... Waanzin... Gehoorzaam!

Trek je terug in stilte om in angst te blijven hangen

Waar ik ook ben, ik ben alleen

Mijn dromen zijn verbrijzeld

in duizend lopende tranen

De tranen blijven druppelen, naar beneden, naar beneden,

diep, uit mijn aderen

Ik loop naar een doodlopende weg Ik loop helemaal alleen

Twee stappen achter waanzin

Er is geen sterrenlicht dat me een weg leidt door deze neerwaartse dodencel

Binnenkort is de tijd dat ik moet gaan...

Beetje bij beetje komt het einde dichterbij

Nog een nacht en zo weinig bloed om te sparen

(Je kunt me pijn doen... maar je kunt me niet bezitten 'Weet je...)

Dood me, doe me pijn, neuk me, verkracht me, je wilt me ​​niet!

Trek je terug in stilte om in angst te vertoeven,

Waar ik ook ben, ik ben alleen.

Ik huil hardop

de tranen van bloed ik bloed, dus fuck de wereld,

Ik ga nu, het kan me niet schelen.

(Wie kan het schelen?)

Ik loop richting doodlopende weg, en ik loop helemaal alleen

Twee stappen geleden ging ik voorbij aan krankzinnigheid

Er is geen sterrenlicht dat mijn weg leidt uit deze neerwaartse dodencel

Dus nu is het tijd dat ik moet gaan