Zéphyr - Charles Trenet

Zéphyr, petit Dieu malin

Qui vient et qui passe,

Laissant en tout un chacun

Un peu de sa grâce.

Dans nos coeurs,

Il entre moqueur

Et prend souvent toute la place

Car Zéphyr, avec ses désirs,

Nous donne parfois bien du plaisir.

Est-ce un ange un démon?

Ça dépend des sermons

Qu’il fait quand il s’explique.

Est-il sage, est-il fou?

Je n’en sais rien, oui mais tout

Avec lui se complique.

Hardi et dégourdi,

Mais toujours étourdi,

Il court àperdre haleine,

Disant, quelle obsession,

Qu’il est chargéde mission

Pour Hector ou Madeleine.

Zéphyr, petit Dieu malin

Qui vient et qui passe,

Laissant en tout un chacun

Un peu de sa grâce

Mais aussi

Bien de noirs soucis.

Les rires se changent en grimaces

Quand Zéphyr, avec ses plaisirs,

S’envole pour ne plus revenir.

Alors Zéphyr nous rend triste àmourir.

Zephyr, slimme kleine god

Wie komt en wie gaat,

Alles in één laten

Een beetje van zijn genade.

In onze harten,

Hij komt spottend binnen

En neemt vaak alle ruimte in beslag

Voor Zephyr, met zijn verlangens,

Geeft ons soms veel plezier.

Is een engel een demon?

Het hangt af van de preken

Wat hij doet als hij zichzelf uitlegt.

Is hij wijs, is hij gek?

Ik weet het niet, ja maar alles

Met hem wordt het ingewikkeld.

Vet en slim,

Maar nog steeds versuft,

Hij raakt buiten adem,

Zeggen, wat een obsessie,

Dat hij de leiding heeft over een missie

Voor Hector of Madeleine.

Zephyr, slimme kleine god

Wie komt en wie gaat,

Alles in één laten

Een beetje van zijn genade

Maar ook

Veel donkere zorgen.

Lachen verandert in grimassen

Toen Zephyr, met zijn genoegens,

Vlieg weg om nooit meer terug te keren.

Dus Zephyr maakt ons verdrietig om te sterven.