Vous Qubliez Votre Cheval - Charles Trenet

Coiffé d’un large sombrero

Vêtu d’une veste à carreaux

Et chaussé des bottes légères

Hier, dans une boîte de nuit

On vit arriver seul sans bruit

Un homme d’allure étrangère

Ses yeux avaient des reflets verts

C'était le reflet des pelouses

Sa voix avait un timbre clair

Il avait un accent de Toulouse

Un peu tard quand il sortit

En donnant son ticket d’vestiaire

La dame du vestiaire lui dit

Cette phrase très singulière

Monsieur, Monsieur

Vous oubliez votre cheval

Ne laissez pas ici cet animal.

Il y serait vraiment trop mal

Monsieur, Monsieur, pour un pur-sang dans ce vestiaire

C’est triste de passer la nuit entière

Sans même coucher dans un' litière

Comme il s’ennuyait

Et comme il bâillait

Je chantais pour qu’il soit’sage

Comme il avait faim

Que j’n’avais plus d’pain

J’y ai donné un peu d’potag'

Monsieur, Monsieur,

Chose pareill' est anormale

Ne laissez pas ici cet animal

Vous oubliez votre cheval.

Cinquante ans plus tard le jockey

A ses p’tits enfants expliquait

Des aventures invraisemblables

Il avait un sourire amer

Et comme il se croyait loup d’mer

Il jurait et crachait à table

Tout en mâchonnant un mégot

Il y allait de son bavardage

Il ne parlait que de cargos

De tempêtes et d’abordages

Mais les p’tits enfants pas dupés

Montrant un tableau qui s’effrite

S'écriaient «Grand-père, ce beau pré

C’est-y la mer ou Maisons-Laffitte !

"

Grand-père, Grand-père

Vous oubliez votre cheval

Vous nous menez en bateau c’est normal,

Mais vous n'êtes pas amiral

Grand-père, Grand-père

Jamais vous ne fûtes corsaire

Et vous n’avez connu de mal de mer

Que lorsque vous montiez Prosper

Dites-nous plutôt

Comment à Puteaux

Vous avez connu Grand’mère

Comme à Paris

Le jour du Grand Prix,

Vous vous êtes foutu la gueule par terre Grand-père

Grand-père,

Vous n'êtes pas un vieux loup de mer

Vous n êtes pas non plus un amiral

Vous oubliez votre cheval.

Het dragen van een grote sombrero

Gekleed in een geruit jasje

En geschoeid in lichte laarzen

Gisteren in een nachtclub

We zagen alleen aankomen zonder lawaai?

Een buitenlands uitziende man

Zijn ogen hadden groene highlights

Het was de weerspiegeling van de gazons

Zijn stem had een duidelijk timbre

Hij had een Toulouse-accent

Een beetje laat toen hij naar buiten kwam

Haar garderobeticket geven

De dame in de garderobe zei tegen hem:

Deze zeer unieke zin

meneer meneer

Je bent je paard vergeten

Laat dit dier hier niet achter.

Het zou echt jammer zijn

Meneer, meneer, voor een volbloed in deze kleedkamer...

Het is triest om de hele nacht door te brengen

Zonder zelfs maar in een nest te slapen

Wat verveelde hij zich

En terwijl hij gaapte

Ik zong om wijs te zijn

Wat had hij honger

Dat ik geen brood meer had

Ik heb het wat soep gegeven

meneer meneer,

Zoiets is abnormaal

Laat dit dier hier niet achter

Je bent je paard vergeten.

Vijftig jaar later de jockey

Aan zijn kleine kinderen uitgelegd

ongelooflijke avonturen

Hij had een bittere glimlach

En aangezien hij dacht dat hij een zeehond was

Hij vloekte en spuugde aan tafel

Tijdens het kauwen op een sigarettenpeuk

Het ging over zijn gebabbel

Hij had het alleen over vrachtschepen

Van stormen en botsingen

Maar de kleine kinderen laten zich niet voor de gek houden

Een afbrokkelend bord laten zien

Riep "Grootvader, deze prachtige weide

Is het de zee of Maisons-Laffitte!

"

grootvader, grootvader

Je bent je paard vergeten

Je leidt ons op het is normaal,

Maar je bent geen admiraal

grootvader, grootvader

Je was nooit een zeerover

En je hebt nog nooit zeeziekte gehad

Dan toen je op Prosper reed

vertel het ons in plaats daarvan

Hoe te Puteaux

Je kende oma

Zoals in Parijs

Op de dag van de Grand Prix,

Je neukte je gezicht op de vloer opa

Opa,

Je bent geen oude zeehond

Je bent ook geen admiraal.

Je bent je paard vergeten.