Valse des amours passées - Charles Trenet

C’est un souvenir banal, peut-être,

C’est la fin du bal, c’est tout…

C’est un rendez-vous sous votre fenêtre,

C’est votre maison, c’est nous…

C’est le grand bonheur, c’est la vi' commune,

L’amour romantique et le clair de lune

Mais hélas, un jour, tout passe.

Le temps s’est enfui sans laisser de trace.

Amours du passé,

Tendres fleurs d’autrefois,

Baisers envolés, caresses…

Où donc êtes-vous, beaux soirs de mes amours

Et vous mes serments pour toujours?

La vie vous a pris dans ses bras, choses mortes,

Mais si, de mon cœur, vous frappiez à la porte,

Je vous ouvrirais bien vite les verrous,

Amours du passé, souvenir très doux.

Je voudrais revivre ma jeunesse,

Les joyeux matins d’avril,

Mes tendres amours et mes faiblesses

Au fond de mon triste exil.

Alors, que m’importera la fortune:

Tous mes souvenirs sont rayon de lune.

Voici tour à tour sans nombre

Les visages frais qui naissent de l’ombre.

Het is misschien een alledaagse herinnering,

Het is het einde van de bal, dat is alles...

Het is een vergadering onder je raam,

Het is jouw huis, het is ons...

Het is het grote geluk, het is het gewone leven,

Romantische liefde en maanlicht

Maar helaas, op een dag gaat alles voorbij.

De tijd vloog spoorloos.

liefdes van vroeger,

Tedere bloemen van weleer,

Stijgende kusjes, liefkozingen...

Waar ben je, mooie avonden van mijn liefdes

En jij mijn eden voor altijd?

Het leven heeft je in zijn armen genomen, dode dingen,

Maar als je vanuit mijn hart op de deur klopt,

Ik zou snel de sloten voor je openen,

Liefdes uit het verleden, heel zoete herinnering.

Ik zou mijn jeugd willen herbeleven,

Fijne aprilochtenden,

Mijn tedere liefdes en mijn zwakheden

Diep in mijn droevige ballingschap.

Dus wat zal het geluk voor mij uitmaken:

Al mijn herinneringen zijn manestralen.

Hier zijn beurten zonder nummer

Frisse gezichten geboren uit de schaduwen.