Rien qu’une chanson - Charles Trenet, Roger-Roger

Rien qu’une chanson qui s’envole et s’en va dans le vent,

Rien qu’une musique, des paroles qu’on fredonne en rêvant

Mais son histoire est la même que la nôtre et nos coeurs

Ont besoin, pour y croire, de la vivre en chantant son bonheur.

Elle parle, parle, parle

De projet, de tendre avenir.

Elle grise la nuit grise.

Elle promet la joie, le plaisir.

Rien qu’une chanson de vingt ans qui s’envole, vole vers toi,

Rien qu’une romance de printemps

Qui m’affole sous mon toit,

Rien que trois notes qui reviennent me bercer chaque jour,

Rien qu’un air qui pianote dans mon coeur

Et qui chante notre amour.

Mais au deuxième refrain, tout change,

Et c’est étrange comme ma chanson

Devient triste et tourne morose.

Il ne reste du temps des roses

Plus rien que l’arrière-saison.

Rien qu’une chanson qui s’envole et s’en va dans le vent,

Rien qu’une musique, des paroles qu’on fredonne en rêvant,

Rien qu’une histoire comme la nôtre et qui tourne dans mon coeur,

Valse noire, valse des autres qui gémit et qui parle de malheur.

Elle pleure, pleure, pleure.

Elle répète ce que tu disais

Et, dans l’ombre, elle dénombre

Tour àtour nos anciens baisers

Et bien des gens qui la dansent ne savent pas, dans les bals,

Que sur son rythme, sa cadence,

Y a mon coeur qui a mal

Mais que leur importe si cet air qu’ils fredonnent si souvent

Chante ma joie, ma joie morte

Qui s’envole et s’en va dans le vent.

Gewoon een lied dat vliegt en gaat in de wind,

Niets dan muziek, teksten die we neuriën terwijl we dromen

Maar zijn verhaal is hetzelfde als dat van ons en ons hart

Behoefte, om het te geloven, om het te leven door zijn geluk te zingen.

Ze praat, praat, praat

Van project, van tedere toekomst.

Ze vergrijst de grijze nacht.

Het belooft vreugde, plezier.

Gewoon een twintig jaar oud lied dat wegvliegt, naar jou vliegt,

Gewoon een lente romantiek

Wie maakt me in paniek onder mijn dak,

Slechts drie noten die elke dag terugkomen om me te rocken,

Niets dan een deuntje dat in mijn hart tokkelt

En wie zingt over onze liefde.

Maar bij het tweede refrein verandert alles,

En het is vreemd als mijn lied

Wordt verdrietig en wordt somber.

Er is geen tijd meer voor rozen

Niets meer dan het laagseizoen.

Gewoon een lied dat vliegt en gaat in de wind,

Niets dan muziek, woorden die we neuriën terwijl we dromen,

Gewoon een verhaal als het onze dat in mijn hart ronddraait,

Zwarte wals, wals van anderen die kreunen en van ongeluk spreken.

Ze huilt, huilt, huilt.

Ze herhaalt wat je zei

En in de schaduw telt ze

Op hun beurt onze oude kussen

En veel mensen die het dansen weten niet, op bals,

Dan op zijn ritme, zijn cadans,

Daar is mijn hart dat pijn doet

Maar wat kan het hen schelen of ze dit deuntje zo vaak neuriën?

Zing mijn vreugde, mijn dode vreugde

Wie vliegt en gaat in de wind.