Paie Tes Dettes (Chanson Frankreich France) - Charles Trenet

Il était couvert de dettes

De la tête aux pieds.

Chez lui, venaient faire la quête

Tous ses créanciers

Et pour fuir ces personnages

Qui le torturaient,

Un jour, sans faire de tapage

Il partit pour la forêt.

Au pied d’un arbre, il s’endormit

Et, pendant qu’il rêvait,

Un oiseau tout en haut de lui,

Sur une branche, lui chantait:

«Paye tes dettes, paye tes dettes, une, deux.

Paye tes dettes, paye tes dettes, mon vieux.

Paye tes dettes, paye tes dettes.

C’est mieux

Ou sans ça

Ça n’ira pas.»

Il se dit dans son sommeil:

«C'est la voix de ma conscience

Qui me poursuit, qui me surveille.

Je vais àmon réveil

Rembourser tous ces amis

Qui m’ont fait confiance.

Non plus jamais, je me le dis,

Je ne veux de crédit.»

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"disait

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"l'oiseau.

«Paye tes dettes, paye tes dettes.»

Allez!

Il y fût, fût tout de go.

Quel souvenir, quelle belle journée

Quand il régla tout (Tout!)

Ce qu’il devait depuis des années

Jusqu’au dernier sou.

Il se défit même de sa chemise.

On peut se passer de ça…

Dans les bois, soufflait la brise.

Tout joyeux, il y retourna.

Sous le même arbre, il s'étendit.

Alors, le même oiseau

Vint se poser là, tout près de lui,

En répétant d’un air idiot:

«Paye tes dettes, paye tes dettes, une, deux.

Paye tes dettes, paye tes dettes, mon vieux.

Paye tes dettes, paye tes dettes.

C’est mieux

Ou sans ça

Ça n’ira pas.»

Dans l’instant même, il comprit

Que la voix de sa conscience

N'était autre qu’un volatile

Absurde et obstiné

Qui répétait le même cri

Depuis sa naissance,

Sans savoir ce qu’il disait.

Quelle destinée!

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"disait

«Paye tes dettes, paye tes dettes!"l'oiseau.

«Paye tes dettes, paye tes dettes.»

Assez,

Ou je vais te fracasser!

Et c’est ce qu’il fit,

A l’oiseau, le cou il tordit

Et le lendemain, dans tous les magasins

Et auprès de tous ses copains…

Il fit des dettes, fit des dettes, une, deux.

Il fit des dettes.

Ah!

Puis un soir, devenu vieux,

Très vieux,

Il mourut

Couvert de dettes.

Hij had schulden

Van kop tot teen.

Bij hem thuis, kwam ophalen

Al zijn schuldeisers

En om weg te rennen van deze karakters

die hem martelde,

Een dag zonder poespas

Hij vertrok naar het bos.

Aan de voet van een boom viel hij in slaap

En terwijl hij droomde,

Een vogel bovenop hem,

Op een tak zong voor hem:

“Betaal je schulden, betaal je schulden, één, twee.

Betaal je schulden, betaal je schulden, oude man.

Betaal je schulden, betaal je schulden.

Het is beter

of zonder

Het zal niet werken."

In zijn slaap zei hij tegen zichzelf:

"Het is de stem van mijn geweten"

Wie achtervolgt mij, wie kijkt naar mij.

Ik ga als ik wakker word

Betaal al die vrienden terug

die mij vertrouwde.

Nooit meer, zeg ik tegen mezelf,

Ik wil geen krediet."

"Betaal je schulden, betaal je schulden!"

"Betaal je schulden, betaal je schulden!" de vogel.

"Betaal je schulden, betaal je schulden."

Ga verder!

Hij was er, het was in orde.

Wat een herinnering, wat een mooie dag

Toen hij alles (alles!)

Wat hij jarenlang schuldig was?

Tot de laatste cent.

Hij trekt zelfs zijn shirt uit.

Dat kunnen we overslaan...

In het bos waaide de wind.

Blij keerde hij terug.

Onder dezelfde boom ging hij liggen.

Dus dezelfde vogel

Kwam daar tot rust, heel dicht bij hem,

Door met idiote lucht te herhalen:

“Betaal je schulden, betaal je schulden, één, twee.

Betaal je schulden, betaal je schulden, oude man.

Betaal je schulden, betaal je schulden.

Het is beter

of zonder

Het zal niet werken."

Op datzelfde moment begreep hij

Dat de stem van zijn geweten

Was niemand minder dan een vluchtige

Absurd en eigenzinnig

Wie herhaalde dezelfde kreet

Sinds zijn geboorte,

Niet wetende wat hij zei.

Welk lot!

"Betaal je schulden, betaal je schulden!"

"Betaal je schulden, betaal je schulden!" de vogel.

"Betaal je schulden, betaal je schulden."

Genoeg,

Of ik sla je kapot!

En dat is wat hij deed,

Naar de vogel, de nek die hij heeft gedraaid

En de volgende dag, in alle winkels

En aan al zijn vrienden...

Hij kwam in de schulden, liep in de schulden, één, twee.

Hij maakte schulden.

Ah!

Toen op een avond, toen ik oud werd,

Heel oud,

Hij is gestorven

Bedekt met schulden.