Miss émily - Charles Trenet

Ils s'étaient rencontrés en gare de Budapest

Mais, lorsqu’en arrivant tous deux en gare de l’Est

Soudain, pris d’un culot excessif à son âge

Il lui dit: «Voulez-vous que je port' vos bagages ?»

Six mois après, ils étaient mariés

Il était charmant.

Elle était anglaise

Et tout le jour, il soupirait

Cette chanson, ne vous déplaise:

Miss Emily, vous êtes

La muse du poète

«Le poète c’est moi, avec un grand chapeau

Et la muse, c’est vous, couverte d’oripeaux.»

Miss Emily, cher ange

Ah !

L’envie me démange

De vous mordre le cou, si vous ne m’aimez pas

Vous m’aimez Emily, n’est-ce pas?

Oui?

Ah !

Quoi qu’il arrive, quoi qu’il arrive

Vous êtes passée sur ma rive

Quoi que l’on dise, quoi que l’on fasse

Le temps s’enfuit et tout s’efface

Il se montra très doux, elle se montra coquette

Elle lui flanquait des coups, il en restait tout bête

Il faisait le marché, balayait le salon

Il réparait l'évier, le toit de la maison

Six mois après, il ne marchait plus

Il était bancal, elle était anglaise

Et malgré ça, toujours ému

Il lui chantait, ne vous déplaise

Un jour, il eut assez de cette vie de bagne

Il amène Emily là-haut sur la montagne

Soi-disant pour cueillir d’innocents champignons

Mais il a son idée, son idée, le mignon

C’est un couteau qu’il brandit soudain

Il était terrible, elle était anglaise

Mais au moment de mourir un brin

Il lui chanta, ne vous déplaise:

Miss Emily, vous êtes

La veuve du poète

Le poète, c’est moi, avec un grand couteau

Et la muse, c’est vous qui me tuez bientôt

Miss Emily, je pleure

Des larmes comme du beurre

Mais avant de mourir, avant mon trépas

Vous m’aimez Emily, n’est-ce pas?

Oui, ah !

Je me décide, je me décide

A ce charmant petit suicide

Quoi que l’on dise, quoi que l’on fasse

Le temps s’enfuit et tout s’efface

Ze hadden elkaar ontmoet op het treinstation in Boedapest

Maar wanneer, bij aankomst zowel op het Gare de l'Est

Plotseling gegrepen door een overmatige zenuw op zijn leeftijd

Hij zei: "Wil je dat ik je bagage draag?"

Zes maanden later waren ze getrouwd

Hij was charmant.

Ze was Engels

En de hele dag zuchtte hij

Dit liedje, alsjeblieft:

Miss Emily, u bent

De muze van de dichter

"De dichter ben ik, met een grote hoed

En jij bent de muze, bedekt met klatergoud."

Miss Emily, lieve engel

Ah!

Het verlangen jeukt me

Om in je nek te bijten als je niet van me houdt

Je houdt van me Emily, nietwaar?

Ja?

Ah!

Wat er ook gebeurt, wat er ook gebeurt

Je kwam langs mijn kust

Wat we ook zeggen, wat we ook doen

De tijd vliegt en alles vervaagt

Hij was heel zachtaardig, ze was flirterig

Ze schopte hem, hij was gewoon dom

Hij was aan het winkelen, de woonkamer aan het vegen

Hij was de gootsteen aan het repareren, het dak van het huis

Zes maanden later liep hij niet meer

Hij was wiebelig, zij was Engels

En ondanks dat toch verhuisd

Hij zong voor haar, vind het niet erg

Op een dag had hij genoeg van dit gevangenisleven

Hij neemt Emily mee naar boven op de berg

Zogenaamd om onschuldige paddenstoelen te plukken

Maar hij heeft zijn idee, zijn idee, het schattige

Het is een mes dat hij plotseling hanteert

Hij was verschrikkelijk, zij was Engels

Maar wanneer het tijd is om een ​​beetje te sterven

Hij zong voor haar, als je het niet erg vindt:

Miss Emily, u bent

De weduwe van de dichter

De dichter ben ik, met een groot mes

En de muze ben jij die me binnenkort gaat vermoorden

Juffrouw Emily, ik huil

tranen als boter

Maar voordat ik sterf, voor mijn overlijden

Je houdt van me Emily, nietwaar?

Ja, haha!

Ik neem een ​​besluit, ik neem een ​​besluit

Op die lieve kleine zelfmoord

Wat we ook zeggen, wat we ook doen

De tijd vliegt en alles vervaagt