Les chiens loups - Charles Trenet

Il y a des chiens loups

Dans les coins noirs.

Ils sont tous fous

Quand vient le soir.

Leurs yeux verts scintillent dans la nuit

Quand tous les chats sont gris.

Ils sont heureux

Quand il fait froid,

Quand la neige bleue

Blanchit le toit,

Quand le vent qui siffle dehors

Les fait hurler à la mort.

Des traquenards sont organisés

Bien des chassés-croisés,

Car le chiens, cachés dans leur coins

Font croire de près qu’ils sont loin.

Ils ont des larmes de crocodiles

Et des armes bien plus subtiles

Quand ils rôdent le poil à l’envers,

Les grands chiens loups de l’hiver.

Je ne sors plus après 10 heures

Car c’est l’heure

Où parfois l’on meurt.

Qu’on s’appelle Firmin, Jacques ou Georges

Ils vous sautent à la gorge.

L’an dernier,

Ils ont dévorés

Un meunier

Du nom de Sarré.

Ils ont même mangé son chapeau,

Qu’ils prenaient pour de la peau.

Il faudra que je quitte ces lieux,

Que je change de milieu.

Au Canada, là j’irais bien,

Chez les oiseaux musiciens.

A Québec

On dit que les oiseaux

Ont un bec en forme de museau.

Alors moi, j’hésite et j’ai peur

Des goélands crève cœurs.

Je me dis

Où faut il aller?

Au pays des chevaux emballés?

En Camargue, il y a des moustiques

Qui sont antipathiques.

A Capri,

Il y a des serpents.

A Paris,

Il y a des agents.

A Moscou,

On se rompt le cou:

La glace glisse beaucoup

Tiens le soleil caresse ma fenêtre

Et l’horizon champêtre.

C’est le printemps, les chiens sont partis

En wagon-loups, wagons-lits.

Je n’ai plus peur,

Y a plus de danger.

Les belles heures,

Sous un ciel léger,

A loisir déjà font du bien.

Adieu souvenirs très an-chiens !

Er zijn wolfshonden

In de donkere hoeken.

ze zijn allemaal gek

Als de avond valt.

Hun groene ogen fonkelen in de nacht

Als alle katten grijs zijn.

Zij zijn blij

Wanneer het koud is,

Wanneer de blauwe sneeuw

Maak het dak witter,

Wanneer de wind die buiten fluit

Laat ze dood schreeuwen.

Vallen zijn georganiseerd

Veel kruisingen,

Omdat de honden zich verstoppen in hun hoeken

Laat van dichtbij geloven dat ze ver weg zijn.

Ze hebben krokodillentranen

En veel subtielere wapens

Als ze ondersteboven rondsluipen,

De grote wolfshonden van de winter.

Ik ga niet uit na 10 uur.

Omdat het tijd is

Waar we soms dood gaan.

Of je nu Firmin, Jacques of Georges heet

Ze springen door je strot.

Afgelopen jaar,

zij verslonden

een molenaar

Van de naam Sarre.

Ze aten zelfs zijn hoed op,

Die ze voor huid namen.

Ik zal deze plek moeten verlaten,

Dat ik van medium verander.

In Canada zou ik het goed hebben,

Tussen muziekvogels.

In Quebec

Ze zeggen de vogels

Heb een snuitachtige snavel.

Dus ik, ik aarzel en ik ben bang

Hartverscheurende meeuwen.

ik zeg tegen mezelf

Waar zal ik heen gaan?

In het land van de weggelopen paarden?

In de Camargue zijn er muggen

Die onsympathiek zijn.

in Capri,

Er zijn slangen.

In Parijs,

Er zijn agenten.

In Moskou,

Men breekt zijn nek:

Het ijs glijdt veel

Houd de zon, streel mijn raam

En de landelijke horizon.

Het is lente, de honden zijn weg

In wolvenwagens, slaapwagens.

Ik ben niet bang meer,

Er is meer gevaar.

De goede tijden,

Onder een lichte hemel,

Een vrije tijd al goed doen.

Vaarwel zeer oude herinneringen!