L'âme des poètes (Longtemps, longtemps) - Charles Trenet

Longtemps, longtemps, longtemps

Après que les poètes ont disparu

Leurs chansons courent encore dans les rues

La foule les chante un peu distraite

En ignorant le nom de l’auteur

Sans savoir pour qui battait leur cœur

Parfois on change un mot, une phrase

Et quand on est à court d’idées

On fait la la la la la la

La la la la la la

Longtemps, longtemps, longtemps

Après que les poètes ont disparu

Leurs chansons courent encore dans les rues

Un jour, peut-être, bien après moi

Un jour on chantera

Cet air pour bercer un chagrin

Ou quelqu’heureux destin

Fera-t-il vivre un vieux mendiant

Ou dormir un enfant

Tournera-t-il au bord de l’eau

Au printemps sur un phono

Longtemps, longtemps, longtemps

Après que les poètes ont disparu

Leur âme légère et leurs chansons

Qui rendent gais, qui rendent tristes

Filles et garçons

Bourgeois, artistes

Ou vagabonds

Lang, lang, lang

Nadat de dichters weg zijn

Hun liedjes lopen nog steeds door de straten

Het publiek zingt ze een beetje afgeleid

De naam van de auteur negeren

Zonder te weten voor wie hun hart klopte

Soms veranderen we een woord, een zin

En als we geen ideeën meer hebben

We gaan la la la la la la

La la la la la la

Lang, lang, lang

Nadat de dichters weg zijn

Hun liedjes lopen nog steeds door de straten

Op een dag, misschien, lang na mij

Op een dag zullen we zingen

Dit deuntje om een ​​verdriet te rocken

Of een gelukkig lot

Zal hij een oude bedelaar laten leven?

Of slaap een kind

Zal het naar de waterkant draaien?

In de lente op een grammofoon

Lang, lang, lang

Nadat de dichters weg zijn

Hun lichte ziel en hun liedjes

Waar je blij van wordt, waar je verdrietig van wordt

Meisjes en jongens

Bourgeois, kunstenaars

Of zwervers