L’hôtel Borgne - Charles Trenet, Johnny Hess

Parce que j’aimais la fille du bougnat

Qu’avait de beaux yeux, de beaux seins et les pieds plats…

J’ai tout perdu, triste fortune.

J’ai pleuréd'amour,

De faubourg en faubourg.

J’ai pleuréd'amour au clair de lune…

Tout seul je loge dans un quartier perdu

Au fond d’une petite rue.

J’habite un hôtel borgne, si borgne, si borgne

Que je frémis lorsque, le soir,

Je vois son oeil qui luit dans le noir.

Quand le patron me lorgne, me lorgne, me lorgne,

J’ai mal au ventre subitement.

Je passe ma clef et je fous le camp.

Coupe-gorge, assassinat,

Le crime rôde, rôde, rôde,

Couleur locale pour cinéma.

Tard dans la nuit, arméd'un grand poignard,

On voit passer Bébert, l’ancien bagnard…

Il cherche sa brune Andalouse

Qu’a donnéson coeur

Au fils du percepteur.

Elle l’a dans la peau, la jalouse…

Mais Bébert les surprend et les tue

Au fond d’une petite rue.

J’habite un hôtel borgne, si borgne, si borgne.

Quand le patron me lorgne, me lorgne, me lorgne,

Je lui demande: «Comment que ça va?»

Je pose mon chapeau et je reste là.

Le samedi, l’accordéon,

En ritournelle, chante, chante:

Quand on s’aime, c’est pour de bon…

Omdat ik van de dochter van de bougnat hield

Die had mooie ogen, mooie borsten en platvoeten...

Ik verloor alles, triest fortuin.

Ik huilde om liefde,

Van wijk naar wijk.

Ik huilde van liefde in het maanlicht...

Helemaal alleen logeer ik in een verloren buurt

Aan het einde van een kleine straat.

Ik woon in een blind hotel, zo blind, zo blind

Dat ik huiver als ik 's avonds

Ik zie zijn oog gloeien in het donker.

Als de baas naar me kijkt, naar me kijkt, naar me kijkt,

Ik heb ineens buikpijn.

Ik geef mijn sleutel door en ga weg.

Doorgesneden keel, moord,

De misdaad ligt op de loer, op de loer, op de loer,

Lokale kleur voor bioscoop.

's Avonds laat, gewapend met een grote dolk,

We zien Bébert, de voormalige veroordeelde, passeren...

Hij is op zoek naar zijn Andalusische brunette

Wat gaf zijn hart?

Aan de zoon van de tollenaar.

Ze heeft het in haar vel, de jaloerse...

Maar Bébert verrast ze en vermoordt ze

Aan het einde van een kleine straat.

Ik woon in een blind hotel, zo blind, zo blind.

Als de baas naar me kijkt, naar me kijkt, naar me kijkt,

Ik vraag hem: "Hoe gaat het met je?"

Ik leg mijn hoed neer en blijf daar.

Op zaterdag, de accordeon,

In refrein, zing, zing:

Als we van elkaar houden, is het voor altijd...