Boum (From "La route enchantée") - Charles Trenet

Mariage d’amour, mariage d’argent

J’ai vu se marier toutes sortes de gens

Des gens de basse source et des grands de la terre

Des prétendus coiffeurs, des soi-disant notaires

Quand même je vivrais jusqu'à la fin des temps

Je garderai toujours le souvenir content

Du jour de pauvre noce où mon père et ma mère

S’allèrent épouser devant Monsieur le Maire

C’est dans un char à bœufs, s’il faut parler bien franc

Tirés par les amis, poussés par les parents

Que les vieux amoureux firent leurs épousailles

Après longtemps d’amour, longtemps de fiançailles

Cortège nuptiale hors de l’ordre courant

La foule nous couvait d’un œil protubérant

Nous étions contemplés par le monde futile

Qui n’avait jamais vu de noce de ce style

Voici le vent qui souffle emportant, crève-cœur!

Le chapeau de mon père et les enfants de chœur

Voilà la pluie qui tombe en pesant bien ses gouttes

Comme pour empêcher la noce, coûte que coûte

Je n’oublierai jamais la mariée en pleurs

Berçant comme une poupée son gros bouquet de fleurs

Moi, pour la consoler, moi de toute ma morgue

Sur mon harmonica jouant les grandes orgues

Tous les garçons d’honneur, montrant le poing aux nues

Criaient: «Par Jupiter, la noce continue!»

Par les hommes décriés, par les Dieux contrariés

La noce continue et vive la mariée!

Huwelijk van liefde, huwelijk van geld

Ik heb allerlei mensen zien trouwen

Mensen van lage bron en groot van de aarde

Zogenaamde kappers, zogenaamde notarissen

Zelfs als ik zou leven tot het einde der tijden

Ik zal de herinnering altijd blij houden

Van de arme trouwdag toen mijn vader en mijn moeder

Ging trouwen in het bijzijn van de burgemeester

Het zit in een ossenwagen, als we eerlijk moeten zijn

Getrokken door vrienden, geduwd door ouders

Dat de oude geliefden hun huwelijk hebben gesloten

Na een lange tijd van liefde, een lange tijd van verloving

Bruidsstoet niet in orde

Het publiek keek ons ​​met uitpuilende ogen aan

We werden aangestaard door de zinloze wereld

Wie had nog nooit een bruiloft in deze stijl gezien

Hier komt de wind waait, hartverscheurend!

De hoed van mijn vader en de misdienaars

Hier komt de regen die valt en zijn druppels goed weegt

Alsof we de bruiloft willen voorkomen, koste wat kost

Ik zal de huilende bruid nooit vergeten

Rockend als een pop haar grote bos bloemen

Ik, om haar te troosten, mij met al mijn hooghartigheid

Op mijn mondharmonica die de grote orgels bespeelt

Alle bruidsjonkers, hun vuisten schuddend

Schreeuwde: "Bij Jupiter, de bruiloft gaat door!"

Door verguisde mannen, door ontstelde goden

De bruiloft gaat door en lang leve de bruid!