By My Own Hand - Cemetary

Who was I or was I really there

You didn’t seem to know you didn’t seem to

Grew tired of being the nameless one

So I did what had to be done

Washed away the filth

From your sins I am clean

The sins never forgiven

Not even in hell you’ll walk unseen

I couldn’t put faith in me

I couldn’t put faith in God

The only faith I found

Was in the knife that spilled my blood

In tears I laughed

As the blade slowly tore my veins

At last I was free

Free from all my pains

Now it’s too late

For you to touch my lips with yours

And say you’re sorry

'Cause my heart don’t beat no more

And all that’s left is what you’ll bury

Worms now crawl in me

Crawling in my bones

They’re the best friends

And they enjoy my company

Six feet under there’s a paradise

Within wooden walls my Eden lies

I couldn’t put faith in me

I couldn’t put faith in God

The only faith I found

Was in the knife that spilled my blood

In tears I laughed

As the blade slowly tore my veins

At last I was free

Free from all my pains

Now it’s too late

For you to touch my lips with yours

And say you’re sorry

'Cause my heart don’t beat no more

And all that’s left is what you’ll bury

Close those empty eyes

Forgive yourself but never life

Wash away the filth

Here comes the knife

In tears you laugh

As the blade slowly tears your veins

Read the blood

Read the truth within the stains

The shame you feel is turning into grace

And you’re greeting death with a smile on your face

Wie was ik of was ik er echt?

Je leek niet te weten dat je dat niet leek te weten

Werd het beu om de naamloze te zijn

Dus ik deed wat gedaan moest worden

Het vuil weggewassen

Van jouw zonden ben ik schoon

De zonden nooit vergeven

Zelfs in de hel loop je niet ongezien

Ik kon geen vertrouwen in mij stellen

Ik kon geen vertrouwen stellen in God

Het enige geloof dat ik vond

Was in het mes dat mijn bloed vergoot

In tranen heb ik gelachen

Terwijl het mes langzaam mijn aderen scheurde

Eindelijk was ik vrij

Vrij van al mijn pijnen

Nu is het te laat

Voor jou om mijn lippen aan te raken met de jouwe

En zeg dat het je spijt

Want mijn hart klopt niet meer

En het enige dat overblijft is wat je zult begraven

Wormen kruipen nu in mij

Kruipen in mijn botten

Het zijn de beste vrienden

En ze genieten van mijn gezelschap

Zes voet onder er is een paradijs

Binnen houten muren ligt mijn Eden

Ik kon geen vertrouwen in mij stellen

Ik kon geen vertrouwen stellen in God

Het enige geloof dat ik vond

Was in het mes dat mijn bloed vergoot

In tranen heb ik gelachen

Terwijl het mes langzaam mijn aderen scheurde

Eindelijk was ik vrij

Vrij van al mijn pijnen

Nu is het te laat

Voor jou om mijn lippen aan te raken met de jouwe

En zeg dat het je spijt

Want mijn hart klopt niet meer

En het enige dat overblijft is wat je zult begraven

Sluit die lege ogen

Vergeef jezelf maar nooit het leven

Was het vuil weg

Hier komt het mes

In tranen lach je

Terwijl het mes langzaam je aderen scheurt

Lees het bloed

Lees de waarheid in de vlekken

De schaamte die je voelt, verandert in genade

En je begroet de dood met een glimlach op je gezicht