And Julie Is No More - Cemetary

The silence came so suddenly

No longer can I hear her breath

Her grip of my hand now faded

So this is how it all would end

And Julie is no more

My love walked out the door

From which she’ll never be returning

I hold her in my arms

And wish the nothing her may harm

Wherever she is going

Never thought I would be the one

The bleeder, the one left behind

The flesh of time is crying

Blood red tears from a wound never to heal

The silence screams in me

It’s echoes howl (this cannot be)

From tears my eyes are burning

The fire eats away

The marks the sorrow and dismay

Paint death across my face

Paint it black

Sleep my love

Grow one with earth

Stay true to your nature

Don’t ever dream of the above

Let your spirit wander among the wolves

Howl under the thousand faced moon

One day I will join you

And that day is coming soon

Dark years die slow

Just like an angel bleeding in the snow

White turns to red, death lies ahead

The silence came so suddenly

No longer I am to breath

The grip of life has faded

Mourning has come to an end

And life shall be no more

I followed thu the door

Where love lasts forever

I hold her in my arms

Embrace the wolves charm

Its loving yellow eyes

As yellow as mine

De stilte kwam zo plotseling

Ik kan haar adem niet meer horen

Haar greep op mijn hand is nu vervaagd

Dus dit is hoe het allemaal zou eindigen

En Julie is niet meer

Mijn liefde liep de deur uit

Waarvan ze nooit meer terugkomt

Ik houd haar in mijn armen

En wens het niets dat haar kan schaden

Waar ze ook heen gaat

Nooit gedacht dat ik degene zou zijn

De bloeder, degene die achterbleef

Het vlees van de tijd huilt

Bloedrode tranen uit een wond die nooit genezen

De stilte schreeuwt in mij

Het is echo's huilen (dit kan niet zijn)

Van tranen branden mijn ogen

Het vuur vreet weg

De tekens het verdriet en de ontsteltenis

Schilder de dood over mijn gezicht

Schilder het zwart

Slaap lieverd

Word één met aarde

Blijf trouw aan je aard

Droom nooit van het bovenstaande

Laat je geest dwalen tussen de wolven

Huil onder de maan met duizend gezichten

Op een dag zal ik met je meegaan

En die dag komt eraan

Donkere jaren sterven langzaam

Net als een engel die bloedt in de sneeuw

Wit wordt rood, de dood ligt in het verschiet

De stilte kwam zo plotseling

Ik hoef niet langer te ademen

De greep van het leven is vervaagd

Aan rouw is een einde gekomen

En het leven zal niet meer zijn

Ik volgde de deur

Waar liefde eeuwig duurt

Ik houd haar in mijn armen

Omarm de charme van de wolven

Zijn liefdevolle gele ogen

Zo geel als de mijne