Donizetti: Il barcaiolo - Cecilia Bartoli, James Levine, Гаэтано Доницетти

Voga, voga, il vento tace,

pura è l’onda, il ciel sereno,

solo un alito di pace

par che allegrie e cielo e mar:

voga, voga, o marinar:

voga, voga, marinar.

Or che tutto a noi sorride,

in si tenero momento,

all’ebrezza del contento

voglio l’alma abbandonar.

Voga, voga, o marinar!, o marinar!

Voga, voga, il vento tace,

pura è l’onda, il ciel sereno,

solo un alito di pace

par che allegrie e cielo e mar.

Chè se infiera la tempesta,

ambedue ne tragge a morte,

sarà lieta la mia sorte

al tuo fianco vuò spirar,

voga, voga, marinar.

Rij, rij, de wind is stil,

puur is de golf, de heldere lucht,

gewoon een adem van vrede

het lijkt erop dat vreugde en lucht en zee:

rij, rij of marinar:

roeien, roeien, marinar.

Nu alles naar ons lacht,

op zo'n teder moment,

tot de sensatie van tevredenheid

Ik wil dat de alma in de steek wordt gelaten.

Rij, rij, o Marinar!, o Marinar!

Rij, rij, de wind is stil,

puur is de golf, de heldere lucht,

gewoon een adem van vrede

het lijkt erop dat vreugde en lucht en zee.

Want als de storm raast,

trekt beide tot de dood,

mijn lot zal gelukkig zijn

aan jouw zijde wil het verlopen,

roeien, roeien, marinar.