Halo of Flies - Cave In

Reality rose like the sun, and still I slept through it:

«I can always witness it another morning…»

The thoughts like these are cemented in procrastination

Now this part of 'she' is liquid form somewhere on the floor

As a self-defiant need for a cure

Diagnosed to emerge and roam away

From roads as thick as foam

You wish to burn the candles that quietly service the arm

Another day with the shades pulled down

Until the swallow returns her to sleep

A father knocks on the silent door

While this part of 'she' has become an inferno shame

Louder than we expect from such silent candles

Not so secret anymore

Now the eyes of my eyes have opened

Now the eyes of my ears cling dear

Never let the swallow return you back to sleep

The smell of wounds have left you bug-bitten here

And again I know reality shall rise tomorrow

This time I hope to be awake

For I cannot postpone another morning

Never let the swallow return you to sleep

De werkelijkheid rees als de zon, en toch sliep ik er doorheen:

«Ik kan er altijd nog een ochtend getuige van zijn…»

Zulke gedachten zijn gecementeerd in uitstelgedrag

Dit deel van 'zij' is ergens op de vloer in vloeibare vorm

Als een opstandige behoefte aan genezing

Gediagnosticeerd om tevoorschijn te komen en weg te dwalen

Van wegen zo dik als schuim

U wilt de kaarsen branden die stilletjes de arm bedienen

Weer een dag met de gordijnen naar beneden getrokken

Tot de zwaluw haar weer in slaap brengt

Een vader klopt op de stille deur

Hoewel dit deel van 'zij' een inferno-schaamte is geworden

Luider dan we van zulke stille kaarsen verwachten

Niet zo geheim meer

Nu zijn de ogen van mijn ogen geopend

Nu klampen de ogen van mijn oren zich vast, schat

Laat de zwaluw je nooit meer in slaap brengen

De geur van wonden heeft je hier gebeten

En nogmaals, ik weet dat de realiteit morgen zal opstaan

Deze keer hoop ik wakker te zijn

Want ik kan niet nog een ochtend uitstellen

Laat de zwaluw je nooit in slaap brengen