Laogai - Cathleen

Broken reflections and empty faces, all I see are strangers looking back at me.

Broken people and broken promises all around me pushing me to the edge.

My life flashes before my eyes as I dive in.

When the cold reaches my lungs, it freezes my breath.

My body numbs as I fight for air, feel the grace of drowning at last.

My mind is losing all its humanity, all of the pressure is finally taking over

me.

My mind is fading, losing identity and every second is pushing me to the edge.

Gebroken reflecties en lege gezichten, het enige wat ik zie zijn vreemden die naar me terugkijken.

Gebroken mensen en gebroken beloften overal om me heen duwen me tot het uiterste.

Mijn leven flitst voor mijn ogen terwijl ik erin duik.

Als de kou mijn longen bereikt, bevriest het mijn adem.

Mijn lichaam verdooft terwijl ik vecht voor lucht, voel eindelijk de genade van verdrinking.

Mijn geest verliest al zijn menselijkheid, alle druk neemt het eindelijk over

mij.

Mijn geest vervaagt, verliest identiteit en elke seconde duwt me tot het uiterste.