Viejo Smoking - Carlos Gardel, Alfredo De Angelis

Campaneá cómo el cotorro va quedando despoblado

Todo el lujo es la catrera compadreando sin colchón

Y mirá este pobre mozo cómo ha perdido el estado

Amargado, pobre y flaco como perro de botón

Poco a poco todo ha ido de cabeza p’al empeño

Se dio juego de pileta y hubo que echarse a nadar…

Sólo vos te vas salvando porque pa' mi sos un sueño

Del que quiera Dios que nunca me vengan a despertar

Viejo smocking de los tiempos

En que yo también tallaba…

¡Cuánta papusa garaba

En tus solapas lloró!

Solapas que con su brillo

Parece que encandilaban

Y que donde iba sentaban

Mi fama de gigoló

Yo no siento la tristeza de saberme derrotado

Y no me amarga el recuerdo de mi pasado esplendor;

No me arrepiento del vento ni los años que he tirado

Pero lloro al verme solo, sin amigos, sin amor;

Sin una mano que venga a llevarme una parada

Sin una mujer que alegre el resto de mi vivir…

¡Vas a ver que un día de éstos te voy a poner de almohada

Y, tirao en la catrera, me voy a dejar morir!

Viejo smocking, cuántas veces

La milonguera más papa

El brillo de tu solapa

De estuque y carmín manchó

Y en mis desplantes de guapo

¡cuántos llantos te mojaron!

¡cuántos taitas envidiaron

Mi fama de gigoló!

Campaneá hoe de papegaai ontvolkt raakt

Alle luxe is de catrera compadreando zonder matras

En kijk naar deze arme jonge man hoe hij zijn staat heeft verloren

Bitter, arm en mager als een knoophond

Beetje bij beetje is alles van top tot teen gegaan

Er was een poolspel en we moesten gaan zwemmen. . .

Alleen jij redt jezelf, want voor mij ben je een droom

Degene die God wil dat ze nooit komen om me wakker te maken

oude smoking

Waarin ik ook kerfde...

Hoeveel papusa garaba

In je revers huilde hij!

Revers die met hun glans

Het lijkt erop dat ze verblindden

En dat waar hij ging zaten ze

Mijn roem als gigolo

Ik voel niet het verdriet dat ik weet dat ik verslagen ben

En de herinnering aan mijn vroegere pracht maakt me niet bitter;

Ik heb geen spijt van het evenement of de jaren die ik heb verspild

Maar ik huil als ik mezelf alleen zie, zonder vrienden, zonder liefde;

Zonder een hand om me tot stilstand te brengen

Zonder een vrouw om de rest van mijn leven op te vrolijken...

Je zult zien dat ik je een dezer dagen als kussen ga leggen

En, in de catrera gegooid, laat ik mezelf doodgaan!

Oude smokwerk, hoe vaak?

De coolste milonguera

De glans van je revers

Stucwerk en karmijn gebeitst

En in mijn knappe grofheid

Hoeveel tranen hebben je nat gemaakt!

hoeveel taitas benijdden?

Mijn gigolo-roem!