Angélica - Juan Carlos Godoy, Orquesta de Alfredo De Angelis, Alfredo De Angelis

Angélica

Cuando te nombro

Me vuelven a la memoria

Un valle, pálida luna en la noche de abril

Y aquel pueblito de Córdoba

Si un águila fue tu cariño

Paloma mi pobre alma

Temblando mi corazón en sus garras sangró

Y no le tuviste lástima

No olvidaré cuando en tu Córdoba te ví

Y tu clavel bajo los árboles robé

Mis brazos fueron tu nido, tu velo, la luz de la luna entre los álamos

Tus párpados si por instantes

Te vuelven los ojos mansos

Recuerdan

Cuando en el cielo de pronto se vé

Que nace y muere un relámpago

Las sábanas que sobre el suelo

Se tienden cuando la escarcha

No es blanca

Como la límpida flor de tu piel

Ni fría como tus lágrimas

No olvidaré cuando en tu Córdoba te ví

Y tu clavel bajo los árboles robé

Mis brazos fueron tu nido, tu velo, la luz de la luna entre los álamos

Angelica

als ik je noem

Ze komen bij mij terug

Een vallei, bleke maan in de nacht van april

En dat stadje in Córdoba

Als een adelaar je liefde was

duif mijn arme ziel

Mijn hart bevend in zijn klauwen bloedde

En je had geen medelijden met hem

Ik zal niet vergeten toen ik je zag in je Córdoba

En je anjer onder de bomen die ik heb gestolen

Mijn armen waren je nest, je sluier, het licht van de maan tussen de populieren

Je oogleden als voor momenten

Ze maken je ogen zachtmoedig

onthouden

Wanneer je plotseling in de lucht ziet

Die bliksem wordt geboren en sterft

De lakens die op de vloer liggen

Ze hebben de neiging als de vorst

het is niet wit

Als de heldere bloem van je huid

Noch koud als je tranen

Ik zal niet vergeten toen ik je zag in je Córdoba

En je anjer onder de bomen die ik heb gestolen

Mijn armen waren je nest, je sluier, het licht van de maan tussen de populieren