Alma En Pena - Carlos Di Sarli

Aún el tiempo no logró

Llevar su recuerdo

Borrar las ternuras

Que guardan escritas

Sus cartas marchitas

Que tantas lecturas

Con llanto desteñí…

¡Ella sí que me olvidó…

Y hoy frente a su puerta

La oigo contenta

Percibo sus risas

Y escucho que a otro

Le dice las mismas

Mentiras que a mí…

Alma… que en pena vas errando

Acércate a su puerta

Suplícale llorando:

Oye… perdona si te pido

Mendrugos del olvido

Que alegre te hace ser…

¡Tú me enseñaste a querer y he sabido!

Y haberlo aprendido

De amores me mata…

Y yo que voy aprendiendo hasta a odiarte

Tan sólo a olvidarte

No puedo aprender

Esa voz que vuelvo a oír

Un día fue mía

Y hoy de ella es apenas

El eco el que alumbra

Mi pobre alma en pena

Que cae moribunda

Al pie de su balcón…

Esa voz que maldecí

Hoy oigo que a otro

Promete la gloria

Y cierro los ojos

Y es una limosna

De amor, que recojo

Con mi corazón

Nog steeds is de tijd niet gelukt

Draag je souvenir

Wis de tederheid

Wat houden ze geschreven?

Je verdorde brieven

hoeveel metingen?

Met tranen vervaagde ik...

Ze is me echt vergeten...

En vandaag voor je deur

Ik hoor haar blij zijn

Ik hoor je lach

En ik hoor dat een ander

vertelt jou hetzelfde

Ligt dat aan mij...

Ziel... dat je in verdriet ronddwaalt

kom naar zijn deur

Smeek hem huilend:

Hé... excuseer me als ik het je vraag

korsten van vergetelheid

Hoe blij word je ervan...

Je leerde me lief te hebben en ik heb het geweten!

en heb geleerd

Met liefde doodt het me...

En ik leer je te haten

gewoon om je te vergeten

ik kan het niet leren

Die stem die ik weer hoor

Op een dag was het van mij

En vandaag is het nauwelijks van haar

De echo die schijnt

Mijn arme ziel in pijn

dat valt dood

Aan de voet van uw balkon…

Die stem die ik vervloekte

Vandaag hoor ik dat nog een

beloof de glorie

En ik sluit mijn ogen

En het is een aalmoes

Van liefde, die ik verzamel

Met mijn hart