Transis - Cantique Lépreux

La neige nous a piégés dans nos sombres contrées

Déjà, les rations diminuent

Le feu s’amenuise

Et la lumière se voile

Blizzard engourdissant

Déjà, les nôtres disparaissent

Point de retour

Dorment-ils dans des abris de fortune?

Sont-ils maintenant des lamentations du vent?

Nous sommes retranchés, faibles, sédimentés

Le froid, désormais partie de nous

Transis

Ce tremblement dans l'âtre

Cette maladie du deuil

Nous fait craindre le crépuscule comme un cycle

Où l’on basculerait dans la folie

Là où toutes les morts seraient palpables

La maison accablée craque,

Se disloque

Oblitérés par la blancheur

Il n’est pas certain

Que nous renaissions

De sneeuw heeft ons gevangen in onze donkere landen

De rantsoenen nemen al af

Het vuur is aan het slinken

En het licht is versluierd

Verdovende sneeuwstorm

Die van ons zijn al aan het verdwijnen

Terugkeerpunt

Slapen ze in geïmproviseerde onderkomens?

Zijn het nu klaagliederen van de wind?

We zijn verschanst, zwak, gesedimenteerd

De kou, nu een deel van ons

Gekoeld

Dat trillen in de haard

Deze ziekte van rouw

Maakt ons bang voor de schemering als een cyclus

Waar we zouden omvallen in waanzin

Waar alle doden voelbaar zouden zijn

Het overweldigde huis kraakt,

Breekt uit elkaar

Vernietigd door witheid

Het is niet zeker

Dat we herboren zijn