Le mangeur d'os - Cantique Lépreux

Le mangeur d’os recrache ses proies

Dans l'éternité glaciale

Harfang ignoble au souffle sorcier

Qui défigure les terres

Il enchaîne les récoltes et impose

Au temps un suspens

Nul ne peut soutenir

Ses incantations brisées

L’aurore traquée par l’assassin ultime,

Tremble et se cache

Dissimulée dans la neige lacérée,

Cherchant une issue à son calvaire

Mais l’air est amnésique,

La tempête a effacé la route

Les cicatrices se referment au gré des vents

Triomphant dans la rivière de cristal

Le prédateur regagne son domaine

Son ossuaire sans cesse fracassé par ses fidèles

Ravage du dieu cruel

Qui n’a de langue que des coups

Et n’attend point de réponse

De botteneter spuugt zijn prooi uit

In ijzige eeuwigheid

Vuile uil met tovenaarsadem

Wie ontsiert het land?

Hij ketent de gewassen en legt op

Af en toe een spanning

Niemand kan ruzie maken

Zijn gebroken bezweringen

De dageraad opgejaagd door de ultieme moordenaar,

Beven en verbergen

Verborgen in de verscheurde sneeuw,

Op zoek naar een uitweg uit haar beproeving

Maar de lucht is geheugenverlies,

De storm heeft de weg weggespoeld

De littekens sluiten in de wind

Triomfantelijk in de kristalrivier

Het roofdier keert terug naar zijn domein

Zijn ossuarium wordt voortdurend vernield door zijn gelovigen

Wrede Gods Ravage

Wie heeft geen tong maar blaast

En wacht niet op een antwoord