Clouds Of Dementia - Candlemass

Jaded and demented

In the attic the bonemen soared

I slammed the door behind me

Reality was no more

The screams of the demented

Follows me where I go

A secret door I entered

Leads to the everflow… oh no…

And the days before sunrise are the worst

When my mind… goes from friend to foe

So I stare into the wall of gloom

Where the troops of deceit and sickness loom

Confused and delusive

I stand where I stand

In the dungeons, in the chaos

Thought the truth would set me free

The cries of the demented

I tried to shut them out

So I did what they wanted

But failed… with poison glass and rope

And the days before sunrise are the worst

When my mind gets challenged by my foes

So I stare into the wall of gloom

Where the troops of darkness loom

The clouds in my veins

The clouds in my gaze

The sum of my pain

The same every day

Afgemat en dement

Op de zolder vlogen de bonemen omhoog

Ik sloeg de deur achter me dicht

De realiteit was niet meer

Het geschreeuw van de demente

Volgt me waar ik ga

Een geheime deur die ik binnenging

Leidt tot de eeuwige stroom... oh nee...

En de dagen voor zonsopgang zijn het ergst

Wanneer mijn geest... van vriend naar vijand gaat

Dus ik staar in de muur van somberheid

Waar de troepen van bedrog en ziekte opdoemen

Verward en misleidend

Ik sta waar ik sta

In de kerkers, in de chaos

Dacht dat de waarheid me zou bevrijden

De kreten van de demente

Ik heb geprobeerd ze buiten te sluiten

Dus ik deed wat ze wilden

Maar gefaald... met gifglas en touw

En de dagen voor zonsopgang zijn het ergst

Wanneer mijn geest wordt uitgedaagd door mijn vijanden

Dus ik staar in de muur van somberheid

Waar de troepen van de duisternis opdoemen

De wolken in mijn aderen

De wolken in mijn blik

De som van mijn pijn

Elke dag hetzelfde