Como Castillo De Arena - Camarón De La Isla, Paco de Lucía

Que desgraciaito ha sio

Aquel que siembra y no coge

Y el trabajito ha perdio

Tu nunca la desampares

Que la unica que te quiere

En este mundo es tu mare

Como castillo de arena

Ese fue pa mi tu amor

Tan poca era la firmeza

Que el viento se lo llevo

Y son fatiguitas mortales

Las que se lloran por dentro

Y las lagrimas no salen

No creas tu que te olvio

Aunque yo no vaya a verte

Mi gusto seria tenerte

Siempre al laito mio

Hasta que llegue la muerte

Me pongo mirando al mar

Veo como las olas

Unas vienen y otras van

Como mi ¿se desespera

Porque en el baile

Nadie lo espera?

Dale de betun a la bota

Dale de betun al tacon

Eres mas bonita

Que un tirabuzón

wat een pech geweest

Hij die zaait en niet oogst

En de kleine baan is verloren

Je verlaat haar nooit

Dat de enige is die van je houdt

In deze wereld is je merrie

als een zandkasteel

Dat was voor mijn liefde

Zo weinig was de stevigheid

Dat de wind het wegnam

En het zijn dodelijke vermoeienissen

Degenen die van binnen huilen

En de tranen komen er niet uit

Geloof niet dat ik je vergeten ben

Ook al ga ik je niet zien

Het zou me een genoegen zijn om je te hebben

Altijd aan mijn zijde

tot de dood komt

Ik sta naar de zee te kijken

Ik zie hoe de golven

Sommigen komen en anderen gaan

als mijn wanhoop je?

omdat op de dans

Niemand verwacht het?

Geef schoensmeer aan de laars

Geef schoensmeer aan de hiel

jij bent mooier

wat een kurkentrekker