Call Me Lonely - Rigmor Gustafsson feat. Dalasinfoniettan, Rigmor Gustafsson, Dalasinfoniettan

Come on up to the hillside

Come up to the house

Will you climb to my window

if I let my hair down?

Come on up to my bedside

Come, but make it fast

Come on into my chamber

introduced at last

You can call me lonely

anytime you like

You can call me lonely

and never be more right

Met my love in the spring time

when the trees were green

Felt his kisses just blind me

Now, he’s nowhere to be seen

Saw the passing of seasons

Every sun going down

And my hair kept on growing

all the way to the ground

You can call me lonely

anytime you like

I’m just tired of waiting

Waiting day and night

Call me anytime

You can call me lonely

and never be more right

I dreamt of his face

as I left him a trace

of breadcrumbs leading the way

maybe not today, not tomorrow,

but someday

You know my name

You know my name

You know my name is lonely

Call me anytime

You can call me lonely

If I stay this lonely,

I’ll be first of us to die

Burried in the garden

beneath black clouds in the sky

'cause you would never come

You can call me lonely

The loneliest of all

Waiting day and night

for you to call me lonely

and never be more right

Kom op, de heuvel op

Kom naar het huis

Wil je naar mijn raam klimmen?

als ik mijn haar loslaat?

Kom op naar mijn bed

Kom, maar maak het snel

Kom binnen in mijn kamer

eindelijk geïntroduceerd

Je kunt me eenzaam noemen

wanneer je maar wilt

Je kunt me eenzaam noemen

en nooit meer gelijk hebben

Ontmoet mijn liefde in de lente

toen de bomen nog groen waren

Voelde zijn kussen gewoon verblind me

Nu is hij nergens te bekennen

Zag het verstrijken van de seizoenen

Elke zon die ondergaat

En mijn haar bleef groeien

helemaal tot aan de grond

Je kunt me eenzaam noemen

wanneer je maar wilt

Ik ben het wachten gewoon zat

Dag en nacht wachten

Je kunt me altijd bellen

Je kunt me eenzaam noemen

en nooit meer gelijk hebben

Ik droomde van zijn gezicht

zoals ik hem een ​​spoor achterliet

van broodkruimels die de weg wijzen

misschien niet vandaag, niet morgen,

maar ooit

Je weet mijn naam

Je weet mijn naam

Je weet dat mijn naam eenzaam is

Je kunt me altijd bellen

Je kunt me eenzaam noemen

Als ik zo eenzaam blijf,

Ik zal de eerste van ons zijn die sterft

Begraven in de tuin

onder zwarte wolken in de lucht

omdat je nooit zou komen

Je kunt me eenzaam noemen

De eenzaamste van allemaal

Dag en nacht wachten

voor jou om me eenzaam te noemen

en nooit meer gelijk hebben