Corridors - Cairo

Now awake, my inner fire

As an image clouds the view

Giving way under your forceful intent

Lost in endless corridors

I try to move ahead, just to be swept away in the undertow

The depths are all I seem to know

Arrogant, self-righteous power

Camouflaged in noble ways

Fear and love now blur — as logic turns around

Deep inside the corridors

Empty lies tell me drowning is the easy way to go

I almost think sometimes I would try

Could I but skip past all my other lives

Dear God, please let me go

Don’t make me have to do this all over again

Weakened protests disintegrate

In the labyrinth of your world

Have I let your cruel agenda

Have its way with me?

As the heavens sing life’s praise

From a far horizon

Soon may I see light streaming in to

Brighten the paths of dreams I would choose

Life’s compassion never leaves

And so sets mercy on its course

Softly spoken riddles urging me back

Into endless corridors

The vastness of the tide tosses me like leaves before the autumn wind

But who determines where I land?

The choices in my hand give me courage now to walk the path alone

Through the crossroads of life, I will try

Weakened protests disintegrate

In the labyrinth of your world

Have I let your cruel agenda

Have its way with me?

As the heavens sing life’s praise

From a far horizon

Soon may I see light streaming in to

Brighten the paths of dreams I would choose

Walking, doorways

I’m walking through darkened doorways

And I can see a new horizon

Lifting my eyes to see every step I take

Nu wakker, mijn innerlijke vuur

Als een afbeelding het uitzicht vertroebelt

Toegeven onder jouw krachtige intentie

Verdwaald in eindeloze gangen

Ik probeer vooruit te komen, gewoon om meegesleurd te worden in de onderstroom

De diepten zijn alles wat ik lijk te weten

Arrogante, zelfingenomen macht

Op nobele manieren gecamoufleerd

Angst en liefde vervagen nu, terwijl de logica omdraait

Diep in de gangen

Lege leugens vertellen me dat verdrinken de makkelijkste manier is om te gaan

Ik denk bijna dat ik het soms zou proberen

Zou ik al mijn andere levens kunnen overslaan?

Lieve God, laat me alsjeblieft gaan

Laat me dit niet helemaal opnieuw doen

Verzwakte protesten vallen uiteen

In het labyrint van jouw wereld

Heb ik je wrede agenda laten staan?

Heeft het zijn zin met mij?

Terwijl de hemel de lof van het leven bezingt

Van een verre horizon

Binnenkort kan ik licht zien binnenstromen naar

Verlicht de paden van dromen die ik zou kiezen

Het medeleven van het leven gaat nooit weg

En zo zet genade op zijn koers

Zacht gesproken raadsels die me aansporen terug te komen

In eindeloze gangen

De uitgestrektheid van het getij gooit me als bladeren voor de herfstwind

Maar wie bepaalt waar ik beland?

De keuzes in mijn hand geven me nu de moed om het pad alleen te bewandelen

Door het kruispunt van het leven, ik zal proberen

Verzwakte protesten vallen uiteen

In het labyrint van jouw wereld

Heb ik je wrede agenda laten staan?

Heeft het zijn zin met mij?

Terwijl de hemel de lof van het leven bezingt

Van een verre horizon

Binnenkort kan ik licht zien binnenstromen naar

Verlicht de paden van dromen die ik zou kiezen

Lopen, deuropeningen

Ik loop door donkere deuropeningen

En ik zie een nieuwe horizon

Ik hef mijn ogen op om elke stap te zien die ik zet