Turmion Taival - Cadacross

M¤ veriset kent¤t aamunkoissa saavutin

rikin katku peitti l¶yhk¤n ruumiin m¤d¤nneen

N¤in miesten kaatuvan m¤ tuoksinassa taistelun

kuin koirat he vuosivat Is¤nmaansa puolesta

Raivoavan h¤r¤n lailla taisteluun m¤ k¤yn

ja huudan «Kuole Saatana!»

Verenmaku suussani ma syoksyn turmioon…

Urheasti katkeraan loppuun asti taistelin

uljaana m¤ kaaduin miekka syd¤mess¤in

tunsin tuskaa suloista ja kipua viilt¤v¤¤

kun liekit Helvetin ruoski haarniskaani

Raivoavan h¤r¤n lailla taisteluun m¤ k¤yn

ja huudan «Kuole Saatana!»

Verenmaku suussani ma syoksyn turmioon…

Viel’kerran m¤ nostan mun verisen p¤¤ni ja raivoan taivaisiin

viel’kerran m¤ kiroan taivaiset vallat ja suon niille Helvetin

Ruhjottu, raiskattu, verinen ruumiini on j¤tetty m¤t¤nem¤¤n

kohtaan katseen m¤ Tuonelan Herran porteilla Helvetin

Silm¤t nuo tappavat n¤¤n, m¤, Kuoleman Enkelin

Nuo kuolaavat Helvetinkoirat raastavat sieluni…

Urheasti katkeraan loppuun asti taistelin

uljaana m¤ kaaduin miekka syd¤mmess¤in

Tunsin tuskaa suloista kun maailma hiipui pois

jouduin n¶yrtym¤¤n m¤ eess¤ julman kohtalon

Pimeys peitti valon mieless¤ni mun

Miekka syd¤mess¤ni kentille nyt j¤in

Portit Helvetin eess¤in aukeni

Tulisen meren rannat ovat kotini ja ikuisuuteni

Ik bereikte de bloedige velden bij zonsopgang

de plaag van zwavel bedekte het rotte lichaam van de rot

Dit is hoe mannen crashen in de geur van een gevecht

als honden snakten ze naar hun vaderland

Als een razende stier ga ik ten strijde

en ik roep: "Sterf Satan!"

De smaak van bloed in mijn mond geef ik de schuld van vernietiging...

Ik heb dapper gevochten tot het bittere einde

dapper viel ik met een zwaard in mijn hart

Ik voelde de pijn zoet en de pijn scherp

toen de vlammen van de hel mijn wapenrusting sloegen

Als een razende stier ga ik ten strijde

en ik roep: "Sterf Satan!"

De smaak van bloed in mijn mond geef ik de schuld van vernietiging...

Nogmaals, ik hef mijn bloedige hoofd en woede naar de hemel

nogmaals, ik vervloek de hemelse machten en geef ze de hel

Mijn verpletterde, verkrachte, bebloede lichaam is achtergelaten om te rotten

naar de poort van de Heer aan de poorten van de hel

De ogen van degenen die de Engel des Doods doden

Die kwijlende helhonden schudden mijn ziel...

Ik heb dapper gevochten tot het bittere einde

dapper viel ik met een zwaard in mijn hart

Ik voelde de pijn van het zoete terwijl de wereld vervaagde

Ik werd geconfronteerd met een wreed lot

Duisternis bedekte het licht in mijn geest

Het zwaard in mijn hart naar de velden bleef nu over

De poorten voor de hel gingen open

De kusten van de vurige zee zijn mijn thuis en mijn eeuwigheid