Forest Remains Victor - Cadacross

Now shelter I must find from strong gale about to rise!

The northern lights delight me

Sets the darkened skies ablaze

As I slowly make my way over glade

To reach the firewood’s rising gates

But savouring came the jaws of night

Swallowing all but moon and stars

Storm, it groped till raging blow

Impaling bare-clothed

Like dagger thrown by embittered foe

Beneath the flickering eyes of night

There under firewood’s branch, he rests

In the cradle made by encrusted snow

Without a grief or care

The northern lights delight me

Sets the darkened skies ablaze

As I slowly make my way over glade

To reach the firewood’s rising gates

The ice wind’s cold breath forces me

To this fortress of ever trees

That offers me a place to rest

Den for me and the beasts as well

Oh Fortuna thou hath abandoned me!

Who could see through the veil of night?

Could hear the fainting call of the desperate one

When the storm rages on and on

And once again it strikes forth with

Such a furious howling blow

No mercy given for the lost

Who is seeking a way out from

This horrid maze of ice and snow

Under the stars may moon guide your way

But cold North winds will blow eternally

Under the stars, beneath blazing skies

You were forced to leave from where forest remains

Out from the darkness just like that

A swelling light became

Now chanting for the traveller

Whose road became to its end

The northern lights delight thee

Sets the darkened skies ablaze

As you slowly make your way over glade

To reach the firewood’s rising gates

Savouring come the jaws of night

Swallows all but moon and stars

Storm it gropes till raging blow

Impaling the one who tries

To conquer the forest’s throne

Beneath the stars may moon guide your way

But cold North winds will blow eternally

Beneath the flickering eyes of night

There under firewood’s branch, he rests

In the cradle made by encrusted snow

Without a grief or care

Nu moet ik beschutting vinden tegen een sterke storm die op het punt staat op te stijgen!

Het noorderlicht verheugt me

Zet de donkere lucht in vuur en vlam

Terwijl ik langzaam over de open plek loop

Om de opgaande poorten van het brandhout te bereiken

Maar genietend kwamen de kaken van de nacht

Alles inslikken behalve de maan en de sterren

Storm, het tastte tot een razende klap

Ontbloot gespietst

Als een dolk gegooid door een verbitterde vijand

Onder de flikkerende ogen van de nacht

Daar onder de tak van brandhout, rust hij

In de wieg gemaakt door aangekoekte sneeuw

Zonder verdriet of zorg

Het noorderlicht verheugt me

Zet de donkere lucht in vuur en vlam

Terwijl ik langzaam over de open plek loop

Om de opgaande poorten van het brandhout te bereiken

De koude adem van de ijswind dwingt me

Naar dit fort van ooit bomen

Dat biedt me een plek om te rusten

Den voor mij en de beesten ook

Oh Fortuna, je hebt me in de steek gelaten!

Wie kon door de sluier van de nacht kijken?

Kon de flauwvallende roep van de wanhopige horen

Als de storm maar doorgaat

En nogmaals, het slaat voort met

Zo'n woedende huilende klap

Geen genade voor de verlorenen

Wie zoekt er een uitweg uit?

Dit afschuwelijke doolhof van ijs en sneeuw

Onder de sterren kan de maan je de weg wijzen

Maar koude noordenwinden zullen eeuwig waaien

Onder de sterren, onder een brandende lucht

Je bent gedwongen te vertrekken waar het bos nog is

Zo maar uit de duisternis

Een opzwellend licht werd

Nu zingen voor de reiziger

Wiens weg eindigde?

Het noorderlicht verheugt u

Zet de donkere lucht in vuur en vlam

Terwijl je langzaam over de open plek baant

Om de opgaande poorten van het brandhout te bereiken

Genietend komen de kaken van de nacht

Slikt alles behalve maan en sterren

Storm het tast tot een razende klap

Degene die het probeert spietsen

Om de troon van het bos te veroveren

Onder de sterren kan de maan je de weg wijzen

Maar koude noordenwinden zullen eeuwig waaien

Onder de flikkerende ogen van de nacht

Daar onder de tak van brandhout, rust hij

In de wieg gemaakt door aangekoekte sneeuw

Zonder verdriet of zorg